آنتی بیوتیک ها + انواع و عوارض 

آنتی بیوتیک ها برای درمان یا پیشگیری از برخی از انواع عفونت های باکتریایی استفاده می شوند. آنها با از بین بردن باکتری ها یا جلوگیری از گسترش آنها عمل می کنند. اما آنها برای همه چیز کار نمی کنند.

بسیاری از عفونت های باکتریایی خفیف به خودی خود بدون استفاده از آنتی بیوتیک بهبود می یابند.

آنتی بیوتیک ها برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا و بیشتر سرفه ها موثر نیستند.

آنتی بیوتیک ها دیگر به طور معمول برای درمان موارد زیر استفاده نمی شوند:

• عفونت های قفسه سینه
• عفونت گوش در کودکان
• گلو درد

در مورد آنتی بیوتیک ها، توصیه های پزشک خود را در مورد نیاز یا عدم نیاز به آنتی بیوتیک ها در نظر بگیرید.

مقاومت آنتی بیوتیکی مشکل بزرگی است – مصرف آنتی بیوتیک در زمانی که به آنها نیاز ندارید می تواند به این معنی باشد که در آینده برای شما کارساز نخواهد بود.

زمانی که آنتی بیوتیک مورد نیاز است

آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده شوند که:

• بعید است بدون آنتی بیوتیک از بین برود
• می تواند دیگران را آلوده کند
• پاکسازی بدون درمان ممکن است خیلی طول بکشد
• خطر عوارض جدی تری را به همراه دارد

به افرادی که در معرض خطر عفونت قرار دارند نیز ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی آنتی بیوتیک داده شود که به عنوان پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی شناخته می شود.

درباره زمان استفاده از آنتی بیوتیک ها و اینکه چرا آنتی بیوتیک ها به طور معمول برای درمان عفونت ها استفاده نمی شوند، بیشتر بخوانید.

نحوه مصرف آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک ها را طبق دستورالعمل روی بسته یا بروشور اطلاعاتی بیمار همراه با دارو یا طبق دستور پزشک عمومی یا داروساز مصرف کنید.

آنتی بیوتیک ها می توانند به شرح زیر باشند:

• قرص ها، کپسول ها یا مایعاتی که می نوشید – این ها می توانند برای درمان اکثر انواع عفونت های خفیف تا متوسط ​​در بدن استفاده شوند.
• کرم ها، لوسیون ها، اسپری ها و قطره ها – اینها اغلب برای درمان عفونت های پوستی و عفونت چشم یا گوش استفاده می شوند.
• تزریق – اینها را می توان به صورت تزریقی یا از طریق قطره مستقیم به خون یا ماهیچه تزریق کرد و برای عفونت های جدی تر استفاده می شود.

از دست دادن یک دوز آنتی بیوتیک

اگر فراموش کردید که یک دوز از آنتی بیوتیک های خود را مصرف کنید، بروشور اطلاعات بیمار را که همراه داروی شما ارائه شده است را بررسی کنید تا بدانید چه کاری باید انجام دهید. اگر مطمئن نیستید، با یک داروساز یا پزشک عمومی صحبت کنید.

در بیشتر موارد، می‌توانید به محض یادآوری دوزی را که فراموش کرده‌اید مصرف کنید و سپس به طور معمول به مصرف دوره آنتی‌بیوتیک خود ادامه دهید.

اما اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را رها کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. برای جبران نوبت فراموش شده دوز دوز مصرف نکنید.

مصرف تصادفی دوز اضافی

اگر 2 دوز را نزدیکتر از مقدار توصیه شده به هم مصرف کنید، خطر عوارض جانبی افزایش می یابد.

مصرف تصادفی یک دوز اضافی از آنتی بیوتیک شما بعید است که آسیب جدی به شما وارد کند.

اما احتمال ابتلا به عوارض جانبی مانند درد در معده، اسهال و احساس یا بیماری را افزایش می دهد.

اگر به طور تصادفی بیش از 1 دوز اضافی از آنتی بیوتیک خود را مصرف کردید، نگران هستید یا عوارض جانبی شدیدی داشتید، در اسرع وقت با پزشک عمومی خود صحبت کنید.

عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها

مانند هر دارویی، آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. اکثر آنتی بیوتیک ها اگر به درستی استفاده شوند مشکلی ایجاد نمی کنند و عوارض جانبی جدی نادر است.

عوارض جانبی رایج عبارتند از:

• مریض شدن
• احساس بیماری
• نفخ و سوء هاضمه
• اسهال

برخی از افراد ممکن است واکنش آلرژیک به آنتی بیوتیک ها، به ویژه پنی سیلین و نوع دیگری از آنتی بیوتیک ها به نام سفالوسپورین ها داشته باشند.

در موارد بسیار نادر، این می تواند منجر به یک واکنش آلرژیک جدی (آنافیلاکسی) شود که یک اورژانس پزشکی است.

با 115 تماس بگیرید اگر:

• شما دچار بثورات پوستی می شوید که ممکن است شامل خارش، قرمزی، متورم، تاول یا لایه برداری پوست باشد.
• شما خس خس می کنید
• در قفسه سینه یا گلو دچار گرفتگی می شوید
• در تنفس یا صحبت کردن مشکل دارید
• دهان، صورت، لب ها، زبان یا گلوی شما شروع به تورم می کند

ممکن است یک واکنش آلرژیک جدی داشته باشید و ممکن است نیاز به درمان فوری در بیمارستان داشته باشید.

ملاحظات و تعاملات

برخی از آنتی بیوتیک ها برای افرادی که مشکلات پزشکی خاصی دارند یا زنان باردار یا شیرده مناسب نیستند.

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید به متخصص مراقبت های بهداشتی خود بگویید تا بتوانند مناسب ترین آنتی بیوتیک را برای شما تجویز کنند.

فقط آنتی بیوتیک هایی را که برای شما تجویز شده است مصرف کنید – هرگز آنها را از دوستان یا اعضای خانواده «قرض» نکنید.

برخی از آنتی بیوتیک ها به خوبی با داروهای دیگر مانند قرص های ضد بارداری و الکل ترکیب نمی شوند.

بروشور اطلاعاتی همراه با دارو را به دقت بخوانید و هرگونه نگرانی را با داروساز یا پزشک عمومی خود در میان بگذارید.

انواع آنتی بیوتیک ها

صدها نوع مختلف آنتی بیوتیک وجود دارد، اما بیشتر آنها را می توان به 6 گروه طبقه بندی کرد.

• پنی سیلین ها (مانند پنی سیلین، آموکسی سیلین، کو-آموکسی کلاو، فلوکلوکساسیلین و فنوکسی متیل پنی سیلین) – به طور گسترده برای درمان انواع عفونت ها، از جمله عفونت های پوست، عفونت قفسه سینه و عفونت های دستگاه ادراری استفاده می شود.
• سفالوسپورین ها (مانند سفالکسین) – برای درمان طیف گسترده ای از عفونت ها استفاده می شود، اما برخی از آنها برای درمان عفونت های جدی تر مانند سپسیس و مننژیت نیز موثر هستند.
• آمینوگلیکوزیدها (مانند جنتامایسین و توبرامایسین) – معمولاً فقط در بیمارستان برای درمان بیماری‌های بسیار جدی مانند سپسیس استفاده می‌شوند، زیرا می‌توانند عوارض جانبی جدی از جمله از دست دادن شنوایی و آسیب کلیوی ایجاد کنند. آنها معمولاً به صورت تزریقی تجویز می شوند، اما ممکن است به صورت قطره برای برخی از عفونت های گوش یا چشم تجویز شوند
• تتراسایکلین ها (مانند تتراسایکلین، داکسی سایکلین و لایم سایکلین) – می تواند برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها استفاده شود، اما معمولا برای درمان آکنه و بیماری پوستی به نام روزاسه استفاده می شود.
• ماکرولیدها (مانند آزیترومایسین، اریترومایسین و کلاریترومایسین) – می تواند به ویژه برای درمان عفونت های ریه و قفسه سینه مفید باشد، یا به عنوان جایگزینی برای افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین، یا برای درمان گونه های باکتریایی مقاوم به پنی سیلین مفید باشد.
• فلوروکینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین) – آنتی بیوتیک های طیف وسیعی هستند که زمانی برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها، به ویژه عفونت های تنفسی و مجاری ادراری استفاده می شدند. این آنتی بیوتیک ها به دلیل خطر عوارض جانبی جدی دیگر به طور معمول استفاده نمی شوند

سایر آنتی بیوتیک ها عبارتند از کلرامفنیکل (مورد استفاده برای عفونت های چشم و گوش)، اسید فوزیدیک (مورد استفاده برای عفونت های پوست و چشم) و نیتروفورانتوئین و تری متوپریم (مورد استفاده برای عفونت های دستگاه ادراری).