تشخیص کم خونی 

کم خونی اغلب تنها با ویژگی های بالینی قابل تشخیص است. معمولاً یک آزمایش خون ساده برای تأیید تشخیص این بیماری کافی است.

اما برای تعیین علت زمینه ای کم خونی، اقدامات تشخیصی لازم است.

حتما بخوانید: کم خونی چیست؟

سابقه و معاینه فیزیکی

تشخیص با شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی شروع می شود.

پزشک در مورد عادات غذایی برای تعیین کمبود آهن و ویتامین B12 یا فولات در رژیم غذایی سؤال می کند.

آنها در مورد داروهایی که بیمار مصرف می کند می پرسند. به عنوان مثال آسپرین منجر به زخم معده می شود که ممکن است به طور منظم خونریزی کند و باعث کم خونی شود.

پزشک ممکن است در مورد الگوهای قاعدگی و سابقه خونریزی شدید سؤال کند. هرگونه بیماری دیگر یا سابقه خانوادگی کم خونی نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

یک معاینه فیزیکی دقیق مستلزم بررسی شکم از نظر بزرگ شدن طحال یا کبد است. علائم زردی، بیماری کلیوی یا سرطان جستجو می شود.

کم خونی شدید ممکن است منجر به نارسایی قلبی شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که قلب به طور موثر خون را به اطراف بدن پمپاژ نمی‌کند.

معاینه رکتوم که مستلزم وارد کردن انگشت دستکش دار روانکاری شده به آرامی در راست روده است، ممکن است به تشخیص کانون پنهان خونریزی مقعدی که باعث کم خونی می شود کمک کند.

ممکن است در زنانی که پریودهای سنگین دارند و خونریزی قاعدگی بیش از حد از دست داده اند، معاینه لگن برای رد کردن علت خونریزی لازم باشد.

بارداری ممکن است منجر به کم خونی شود و باید به عنوان علت کم خونی رد شود.

تست های آزمایشگاهی برای تشخیص کم خونی

تشخیص کم خونی شامل آنالیزها و آزمایشات آزمایشگاهی زیر است:

شمارش خون معمولی : نمونه خون گرفته شده از ورید بازو برای شمارش خون ارزیابی می شود. اگر سطح هموگلوبین کمتر از حد طبیعی باشد، کم خونی تشخیص داده می شود.

ممکن است تعداد گلبول های قرمز خون کمتر از حد معمول باشد. در زیر میکروسکوپ، گلبول های قرمز در صورت کم خونی فقر آهن ممکن است کوچکتر و کم رنگ تر از حد معمول به نظر برسند.

اندازه کوچک آنمی میکروسیتیک نامیده می شود. در ویتامین B12 کمبود فولات، گلبول های قرمز ممکن است رنگ پریده اما بزرگتر از اندازه معمول خود به نظر برسند. به این کم خونی ماکروسیتیک می گویند.

ذخایر فریتین : فریتین پروتئینی است که آهن را ذخیره می کند. اگر سطح فریتین خون پایین باشد نشان دهنده ذخایر کم آهن در بدن است و به تشخیص کم خونی فقر آهن کمک می کند.

آزمایش‌های خون شامل میانگین حجم سلولی (MCV) و عرض توزیع گلبول‌های قرمز خون (RDW) است.

تعداد رتیکولوسیت ها معیاری برای اندازه گیری گلبول های قرمز جوان است. این نشان می دهد که آیا تولید RBC در سطح نرمال است.

میزان ویتامین B12 و فولات در خون : اینها به تشخیص کم خونی ناشی از کمبود این ویتامین ها کمک می کنند.

تجزیه و تحلیل مغز استخوان برای تشخیص تعداد زیادی از گلبول های قرمز نابالغ که در کم خونی آپلاستیک یا سرطان خون دیده می شود. کمبود آهن در مغز استخوان نیز به کم خونی ناشی از فقر آهن اشاره دارد.

مغز استخوان با وارد کردن یک سوزن توخالی در استخوان سینه یا استخوان لگن و برداشتن مقدار کمی از مغز به دست می‌آید. سپس نمونه را روی یک لام شیشه ای قرار داده و با رنگ های مخصوص رنگ آمیزی می کنند. این زیر میکروسکوپ بررسی می شود.

ظرفیت اتصال آهن : ظرفیت پایین اتصال آهن نشان دهنده کم خونی فقر آهن است.

در زنان با اصل و نسب آفریقایی، مدیترانه ای یا آسیای جنوب شرقی، کم خونی خفیف که به درمان با آهن پاسخ نمی دهد ممکن است به دلیل تالاسمی مینور یا سلول داسی شکل باشد.

اینها را می توان با آزمایشات ژنتیکی و الکتروفورز خون تشخیص داد. الکتروفورز هموگلوبین، هموگلوبین های غیر طبیعی مختلف را در خون شناسایی می کند. برای تشخیص کم خونی سلول داسی شکل، تالاسمی ها و سایر اشکال ارثی کم خونی استفاده می شود.

کارهای کامل شامل ارزیابی کانون های پنهان برای خونریزی در شکم یا روده. عملکرد کبد و کلیه برای بررسی اینکه آیا کم خونی ناشی از بیماری مزمن کبدی یا کلیوی است، ارزیابی می شود.