بریج بهتر است یا ایمپلنت؟ 

برای کسانی که دندانشان را از دست داده اند معمولا دو گزینه در پیش رو قرار دارد: بریج (bridge) و ایمپلنت (Implant). اما معمولا سوال این است که کدام یک از این تکنیک ها مناسب تر است؟ برای پاسخ به این سوال، مزایا و معایب هر دو روش را به طور اجمالی با هم مقایسه می نماییم.

دلایل تکنیکی و علمی: برای قراردادن بریج یا پل دندانی، حداقل دو دندان دیگر باید تراشیده شوند تا پایه های بریج روی آنها قرار گیرد. علت این است که دو دندان کناری که پایه های بریج روی آنها سوار می شوند، باید کوچکترشوند تا بریج به خوبی روی آنها قرار گیرد.

اگر این دندان ها پرکردگی زیادی داشته و در حال حاضر نیاز به روکش دارند و یا از قبل دارای روکش می باشند، مشکل زیادی ایجاد نمی شود چون به هرحال این دندانها باید تراش خورده و روکش شوند.

ولی اگراین دندان ها سالم هستند و یا فقط کمی پرکردگی دارند، استفاده از بریج باعث از دست رفتن بخش زیادی از عاج این دندان ها می شود و در این موارد ایمپلنت روش مناسب تری می باشد.

بر خلاف بریج، ایمپلنت دارای این مزیت است که می تواند بدون آسیب زدن به دندان های مجاور، به صورت انفرادی جای دندان خالی را پر نماید، زیرا ایمپلنت به صورت مستقل و به صورت یک پروتز محکم و دائمی در استخوان فک کار گذاشته می شود و نیازی به تراش دادن سایر دندان ها ندارد.

ایمپلنت ضمنا روش مناسبی برای کسانی است که تعداد بیشتری دندان را در یک فک از دست داده اند و مثلا یک نیم فک یا یک فک کامل ایشان نیاز به جایگزینی دندان دارد. در این افراد معمولا نمی توان از بریج استفاده کرد، چون پایه انتهایی برای قرار دادن بریج وجود ندارد.

درحالی که ایمپلنت این مشکل را ندارد و در هر قسمتی از فک می توان این پایه را قرار داد.

وضعیت بهداشت دهان و دندان: افرادی که وضعیت مطلوبی از لحاظ بهداشت دهان و دندان ندارند، افراد سیگاری، دیابتی و دارای بیماری های ایمنی معمولا کاندید های مناسبی برای ایمپلنت نیستند، چون پروتز فلزی ایمپلنت که درون استخوان فک کارگذاشته می شود باید در طول زمان با استخوان فک آمیخته و یک پارچه شود، ولی وضعیت نامطلوب بهداشتی دهان و دندان و ضعف خونرسانی یا سیستم ایمنی، جلوی این روند را می گیرند و موفقیت درمان با ایمپلنت را با مشکل مواجه می سازند.

اگر چه بریج هم نیاز به رعایت بهداشت دارد، با این حال در موارد ذکر شده احتمالا تکنیک بریج در این افراد موثرتر عمل می کند.

نگه داری و تمیزنمودن دندان ها: یکی از مشکلات مهم بریج، عدم دسترسی نخ دندان به همه سطوح دندانی و مشکلات هنگام مسواک زدن می باشد. افرادی که بریج دارند باید زیر بریج را هم به کمک نخ دندان تمیز نمایند.

در حالیکه ایمپلنت نیاز به مراحل اضافی برای نخ کشیدن و مسواک زدن ندارد و از جهت مسواک زدن و استفاده از نخ دندان مانند دندان طبیعی می باشد.

هزینه: هزینه بریج کمتر از ایمپلنت می باشد ولی باید درنظر داشت که بریج در بسیاری از موارد , پس از چند سال باید تعویض و جایگزین گردد که هزینه مضاعفی را به بیمار تحمیل می نماید. ایمپلنت معمولا روشی مادام العمر به حساب می آید و چون طی چند مرحله و در یک دوره چند ماهه انجام می گردد، افراد می توانند هزینه را در چند مرحله پرداخت نمایند.

به هر حال برای بسیاری از بیماران مسئله هزینه بسیار مهم است و گاهی عامل اصلی در تصمیم گیری ایشان می باشد، ولی بهتر است در کنار هزینه، مزایا و معایب هر دو روش هم در نظر گرفته شود.

قدرت مکانیکی دندان و قدرت جویدن: هیچ کدام از این دو روش قدرت دندان طبیعی را ندارند، ولی در مقام مقایسه ایمپلنت چه از لحاظ قدرت و استحکام خود دندان و چه از نظر قدرت جوییدن بر بریج ارجحیت کامل دارد.

جلوگیری از تحلیل رفتن استخوان فک و لثه : همانطور که ذکر گردید پروتز ایمپلنت که معمولا از جنس فلز تیتانیوم می باشد، پس از مدتی با استخوان فک یکپارچه می گردد که این امر به استحکام استخوان فک کمک کرده و جلوی تحلیل رفتن استخوان فک و لثه ها در قسمت هایی که دندان طبیعی کشیده شده است را می گیرد.

معمولا استخوان فک نه تنها در قسمت خالی تحلیل میرود، بلکه قسمت های اطراف بخش خالی شده هم به مرور زمان دچار تحلیل می شوند که این امر در دراز مدت بر استحکام دندان های مجاور نیز اثر می گذارند.

ایمپلنت در مقایسه با بریج جلوی این مشکل را می گیرد، چون جای خالی دندان در استخوان فک توسط پروتز پر می گردد.

زیبایی: به این سوال نمی توان قاطعانه پاسخ داد. اگر چه ایمپلنت معمولا نتایج زیبایی بهتری دارد، ولی ممکن است در بعضی موارد پروتز زیباتر به نظر برسد. در مورد زیبایی، نظر دندانپزشک می تواند در تصمیم گیری بسیار کمک کننده باشد.

نتیجه: با مقایسه موارد ذکر شده می توان نتیجه گرفت که در مورد کسانی که دندان شان را از دست داده اند، تکنیک ایمپلنت درکل بر بریج ارجحیت دارد و می تواند جایگزین مناسب تری برای دندان طبیعی باشد و در زمان جویدن احساس طبیعی تری را به فرد القا نماید.

به هر حال باید در نظر داشت که کلیه اطلاعات ذکر شده، صرفا جهت کمک بیشتر به بیماران جهت تصمیم گیری بوده و تصمیم نهایی بهتر است با توجه به وضعیت اختصاصی هر فرد و با مشورت با دندانپزشک گرفته شود.