معمولا برای ارتودنسی دندانها، براکت به آنها وصل میشود تا دندانها را حرکت بدهد و آنها را در جایگاه درست بنشاند. اما پیش از درمان ارتودنسی باید وضعیت دهان بررسی شود تا اطمینان حاصل شود پس از اصلاح دندانها، چیزی باعث بهم ریختن مجدد آنها نمیشود. یکی از عواملی که باعث ایجاد فاصله بین دندانهای جلو میشود، فرنوم لبی است. فرنوم یا فرنولوم لبی، به بافت کوچک صورتی رنگی گفته میشود که لب بالا را به لثه وصل کرده است. اگر در جلوی آینده لب بالای خود را بالا بزنید متوجه فرنوم میشوید.
چرا فرنکتومی لبی انجام میشود؟
برای داشتن یک درمان ارتودنسی موفق، باید لبخندی زیبا و متوازن ایجاد و حفظ شود در نتیجه باید عواملی که ثبات وضعیت دندانها را بر هم میزنند از سر راه برداشته شوند. متخصص ارتودنسی بای اندازه و شکل دندانها، موقعیت آنها رد استخوان، فشار لبها و زبان و بافتهای نرم اطراف را در نظر بگیرد تا برنامه درمانی خوبی طراحی کند.
افرادی که فرنوم لبی بزرگی دارند که بیش از حد رشد کرده و بین دو دندان جلویی قرار گرفته و باعث ایجاد فاصله بین آنها شده است، اگر عمل جراحی برای کوچک کردن آن انجام ندهند، پس از ارتودنسی باز هم بین دندانهایشان فاصله می افتد. به عمل جراحی اصلاح فرنوم، فرنکتومی گفته میشود. در فرنکتومی فرنوم ممکن است تغییر شکل داده شود، کوتاه شود و یا برداشته شود.
در چه شرایطی فرنکتومی لازم است؟
در حالت عادی و نرمال فرنوم لبی باید به لثه بالای دندانهای جلویی وصل شود اما در برخی موارد بیش از حد رشد کرده و بین دو دندان جلویی قرار میگیرد و آنها را از هم دور میکند. در صورتی که متخصص ارتودنسی پیش بینی کند فرنوم در موقعیت دندانها اختلال ایجاد مینماید، فرنکتومی را توصیه میکند.
بهترین زمان برای فرنکتومی کی است؟
در مورد بهترین زمان برای این درمان اتفاق نظر وجود ندارد. اگر فقط فرنوم لبی را پس از بیرون زدن دندانهای دائمی جلویی کوتاه کنیم ممکن است دندانها به جای خود برنگردند. فرنکتومی تنها زمانی موثر است و از نیاز به درمان ارتودنسی جلوگیری میکند که پیش از بیرون زدن دندانهای دائمی انجام شود . در این صورت دندانهایی که در می آیند در جای اصلی خود در می آیند و از هم دور نمیشوند. اگر پیش از بیرون زدن دندانهای دائمی جلویی کودک را نزد متخصص ارتودنسی ببرید، او متوجه میشود فرنوم لبی باعث فاصله افتادن بین دندانها میشود یا نه. اگر چنین باشد با برداشتن بافت اضافی جلوی بروز مشکل گرفته میشود.
اما اگر دیر شده است و فاصله بین دندانها ایجاد شده است، بهترین زمان برای فرنکتومی پس از درمان ارتودنسی است. بهترین راه همین است. اول به این دلیل که اگر دندانها به هم نزدیک شده و فاصله بین شان بسته شود، ممکن است در بررسی مجدد فرنوم مشخص شود این بافت باعث جدا کردن دو دندان از هم نشده است و نیازی به فرنکتومی نیست. دوم این که در اصل فرنکتومی پس از بستن فاصله بین دندانها انجام میشود تا مشخص شود چه مقدار بافت اضافی است و باید برداشته شود و از طرفی در زمانی که بافتهای جراحی شده در حال التیام هستند، بافت جوشگاه بین دندانها تشکیل نشود. اگر فرنکتومی پیش از ارتودنسی انجام شود، بافت جوشگاه تشکیل شده در این محل سفت میشود و بستن فاصله بین دندانها بغا درمان ارتودنسی را سخت تر میکند و امکان برگشت دندان به موقعیت قبل را فراهم می سازد.
پس اگر بین دندانهای دائمی فاصله ایجاد شده، بهترین زمان فرنکتومی پس از ارتودنسی دندانهاست.
حتما پس از در آوردن براکت، ریتینر یا تثبیت کننده ارتودنسی بگذارید
پس از این که براکت را در آوردید، علیرغم فرنکتومی باز هم امکان برگشت دندانها به حالت قبل وجود دارد. به همین علت همیشه پس از براکت، وسیله دهانی دیگری به نام ریتینر (تثبیت کننده ارتودنسی) به شما داده میشود تا دندانها را در موقعیت کنونی نگه دارید. پس از مدتی دندانها در جای جدید سفت میشوند و دیگر نیازی به استفاده تمام وقت از ریتینر نیست.
علت التهاب مغزی + تشخیص و درمان
التهاب مغزی چیست التهاب مغز یا آنسفالیت عموماً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می شود. این بیماری که معمولاً به عنوان «تب مغزی» نیز…
