نداشتن اشتها و احساس بیماری 

از دست دادن اشتها به این معنی است که دیگر احساس گرسنگی نمی کنید یا تمایلی به غذا خوردن مانند حالت عادی ندارید. اصطلاح پزشکی برای این بی اشتهایی است که می تواند نشانه طیف وسیعی از شرایط، برخی فیزیکی و برخی روانی باشد.

با افزایش سن، از دست دادن اشتها بیشتر می شود. همچنین، برخی داروها ممکن است به کمبود گرسنگی کمک کنند. اغلب، حالت تهوع با از دست دادن اشتها همراه است.

این مقاله به بررسی برخی از توضیحات احتمالی برای احساس بیماری یا حالت تهوع و کم اشتهایی یا بی اشتهایی می پردازد و گزینه های درمانی برای کمک به آن ها را بررسی می کند.

چرا از دست دادن اشتها و حالت تهوع با هم اتفاق می افتد؟

اشتها توسط سیستم پیچیده ای از فعل و انفعالات در بدن که شامل چندین هورمون و مسیرهای سیگنالینگ است، تنظیم می شود. سیستم عصبی مرکزی (CNS) گرسنگی و سیری را تنظیم می کند و به سیگنال های داخلی و خارجی که نشان دهنده گرسنگی است پاسخ می دهد.

هورمون ها، از جمله لپتین، گرلین، انسولین، پپتید YY (PYY) و پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1)، بازیگران کلیدی در کنترل اشتها هستند و به بدن شما اطلاع می دهند که چه زمانی گرسنه یا سیر هستید.

در شرایط خاصی که باعث التهاب می شوند، مانند عفونت، سرطان، استرس و موارد دیگر، این سیگنال ها مختل یا مسدود می شوند که منجر به بی اشتهایی یا از دست دادن اشتها می شود. با این حال، التهاب تنها دلیل سرکوب اشتها نیست.

در بسیاری از موارد، حالت تهوع – احساس بی‌حالی، ناراحتی معده و بیماری که ممکن است با استفراغ همراه باشد یا نباشد – می‌تواند منجر به کاهش اشتها شود. برای برخی از افرادی که حالت تهوع دارند، فکر غذا یا خوردن ممکن است احساس بیماری را افزایش دهد.

علل احتمالی سرکوب اشتها با حالت تهوع

دلایل زیادی برای کاهش اشتها و حالت تهوع وجود دارد. اینها عبارتند از بیماری جسمی، مسائل روانی، عدم تحمل غذایی، داروها، ورزش شدید و افزایش سن.

عفونت ها

برخی از عفونت های باکتریایی یا ویروسی می توانند باعث تهوع و/یا کاهش اشتها شوند. این عفونت ها ممکن است بیماری های مسری مانند آنفولانزا یا کووید-19 یا بیماری های منتقله از طریق غذا مانند اشرشیاکلی (E. coli). برخی از عفونت های رایج که می توانند باعث تهوع و از دست دادن اشتها شوند عبارتند از:

شرایط پزشکی

سایر شرایط پزشکی نیز می تواند باعث کاهش اشتها و حالت تهوع شود. اینها ممکن است بیماری های مزمنی باشند که نیاز به مدیریت مادام العمر دارند یا شرایط حادی که با درمان مناسب برطرف می شوند. برخی از شرایط پزشکی که ممکن است باعث تهوع و کاهش اشتها شوند عبارتند از:

سرطان

برخی از سرطان ها، به ویژه سرطان هایی که در ناحیه شکم قرار دارند، می توانند باعث بی اشتهایی و حالت تهوع شوند. اگر مشکوک هستید که علائم شما ممکن است با سرطان مرتبط باشد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای ارزیابی و تشخیص کامل صحبت کنید. انواع سرطان که اغلب باعث تهوع و کاهش اشتها می شوند عبارتند از:

عدم تحمل غذایی

آلرژی و عدم تحمل غذایی می تواند باعث ایجاد حالت تهوع و از دست دادن اشتها شود. پرهیز از مواد غذایی یا موادی که به آنها حساسیت یا عدم تحمل دارید به تسکین علائم کمک می کند. برخی از عدم تحمل های غذایی عبارتند از:

شرایط روانی

از دست دادن اشتها و حالت تهوع اغلب می تواند ناشی از شرایط روحی و روانی باشد، نه فقط شرایط جسمی. استرس، اضطراب، اندوه و افسردگی اغلب مقصر کمبود گرسنگی و احساس بیماری هستند.

علاوه بر این، اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی (کاهش شدید کالری دریافتی برای جلوگیری از افزایش وزن) و پرخوری عصبی (پرخوری و پاکسازی برای جلوگیری از افزایش وزن) نیز می توانند در ایجاد این احساسات نقش داشته باشند.

داروها

بسیاری از انواع داروها ممکن است بی اشتهایی و حالت تهوع را به عنوان عوارض جانبی ذکر کنند. همچنین ممکن است سایر عوارض جانبی دستگاه گوارش (GI) مانند یبوست یا اسهال را تجربه کنید. برخی از داروهایی که می توانند باعث تهوع و کاهش اشتها شوند عبارتند از:

سالخورده

بسیاری از افراد با افزایش سن دچار کاهش اشتها می شوند. این ممکن است با حالت تهوع همراه باشد یا نباشد. دلایل مختلفی ممکن است رخ دهد. تغییرات فیزیولوژیکی، مانند تغییرات در سیستم گوارش، تغییرات هورمونی، تغییرات طعم و بوی و کاهش نیاز انرژی ممکن است نقش داشته باشند.

عوامل روانی اجتماعی نیز ممکن است باعث بی اشتهایی در افراد مسن شود، مانند احساس افسردگی، انزوا، و زوال عقل. علاوه بر این، افراد مسن تر تمایل به مصرف داروهای بیشتری دارند که ممکن است باعث کاهش اشتها و حالت تهوع شود.

ورزش

دوره های طولانی فشرده ورزش ممکن است به کاهش اشتها و حالت تهوع کمک کند. مطالعات نشان داده اند که دوره های طولانی فعالیت می تواند گرلین را که به عنوان هورمون گرسنگی نیز شناخته می شود، سرکوب کند.

علاوه بر این، ورزش در شرایط خاص، مانند گرما، می تواند منجر به این شود کم آبی بدن که می تواند باعث تهوع و کاهش اشتها نیز شود.

اگر بعد از ورزش مدام احساس بیماری می کنید و گرسنه نیستید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا یک متخصص تغذیه ورزشی صحبت کنید تا نحوه تنظیم سطح فعالیت و استراتژی های تغذیه خود را بیابید.

گزینه های درمانی یکپارچه

راه های زیادی برای مقابله با اشتهای سرکوب شده و احساس تهوع وجود دارد. گاهی اوقات تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی برای کمک به تحریک اشتها و کاهش حالت تهوع کافی است، اما برخی داروها نیز می توانند به تسکین این علائم کمک کنند.

رژیم غذایی و گیاهان دارویی

گاهی اوقات، تغییرات رژیم غذایی می تواند به رفع از دست دادن اشتها و حالت تهوع کمک کند. در اینجا چند نکته تغذیه برای مدیریت کمبود اشتها و احساس بیماری وجود دارد:

• به زمان هایی از روز توجه کنید که بیشتر احساس گرسنگی می کنید و سعی کنید در زمانی که اشتهایتان خوب است، هر چه می توانید بخورید.
• به جای سه وعده غذایی بزرگ، در طول روز به پنج یا شش وعده غذایی کوچکتر پایبند باشید.
• برای هر زمان که احساس گرسنگی کردید، میان وعده های آسان را در اطراف خود نگه دارید.
• نوشیدنی‌های حاوی کالری و پروتئین مانند اسموتی‌ها، شیک‌ها و مکمل‌های غذایی خوراکی مانند Ensure را امتحان کنید.
• برای مشاوره تغذیه شخصی تر، با یک متخصص تغذیه ثبت شده صحبت کنید.

برخی از گیاهان و ادویه جات خاصی برای کاهش حالت تهوع در برخی افراد نشان داده شده است. اگر حالت تهوع شما به کاهش اشتها کمک می کند، این داروهای گیاهی ممکن است به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید:

مدیریت استرس

اگر به دلیل استرس دچار حالت تهوع و کم اشتهایی هستید، تنها نیستید. گفتار درمانی (روان درمانی) و مشاوره می تواند راه های موثری برای کمک به مدیریت استرس، اضطراب، افسردگی، غم و اندوه، اختلالات خوردن یا سایر مسائل روانی باشد که ممکن است بر اشتهای شما تأثیر بگذارد.

یافتن راه های مختلف برای استرس را مدیریت کنید، مانند تمرین خود مراقبتی صحبت کردن با یک دوست قابل اعتماد یا یکی از اعضای خانواده، یا یادداشت روزانه نیز ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند.

جنبش

حرکت می تواند ابزاری عالی در افزایش اشتها و کاهش حالت تهوع باشد. فعالیت بدنی می تواند سرعت متابولیسم شما را بهبود بخشد و به هضم غذا کمک کند و منجر به افزایش گرسنگی و کاهش احساس تهوع و سوء هاضمه شود. سعی کنید 20 دقیقه قبل از غذا پیاده روی کنید تا اشتهای خود را تحریک کرده و کمتر احساس بیماری کنید.

دارو

اگر از دست دادن اشتها و حالت تهوع شما مزمن است و نمی توان آن را به روش های دیگر مدیریت کرد، برخی از داروها می توانند اشتها را تحریک کنند، حالت تهوع را کاهش دهند یا به مدیریت افسردگی و اضطراب کمک کنند که ممکن است به علائم شما کمک کند. این داروها عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی
• مارینول، سندروس (درونابینول) (محرک اشتها)
• استروئیدها
• Zofran، Zofran ODT، Zuplenz (آندانسترون) (داروهای ضد تهوع)

آیا از دست دادن اشتها و حالت تهوع یک اورژانس است؟

در حالی که از دست دادن اشتها و حالت تهوع می‌تواند نشانه‌ای از چیزی جدی‌تر باشد، اما این علائم یک اورژانس نیستند. اگر علائم شما ناشی از یک بیماری رایج، مسمومیت غذایی یا استرس باشد، احتمالاً اشتهای شما باز می گردد و پس از رفع مشکل اساسی، حالت تهوع برطرف می شود.

با این حال، اگر بی اشتهایی و حالت تهوع شما ادامه داشته باشد و به طور ناخواسته وزن کم کنید، احساس ضعف یا خستگی، استفراغ یا غش کنید، این می تواند نشان دهنده مشکل جدی تری باشد.

برای جمعیت های آسیب پذیرتر، مانند افراد مبتلا به سرطان و افراد مسن، از دست دادن اشتها می تواند به سوء تغذیه کمک کند. این می تواند منجر به عواقب جدی سلامتی، افزایش خطر بستری شدن در بیمارستان و پیامدهای بد سلامتی شود.

خلاصه

بی اشتهایی و احساس تهوع می تواند ناشی از شرایط مختلف جسمی و روانی از جمله عفونت ها و ویروس ها، مسمومیت غذایی، عدم تحمل غذایی یا آلرژی، برخی سرطان ها، اضطراب یا افسردگی باشد. استرس، ورزش شدید و عوامل مرتبط با افزایش سن نیز ممکن است بر اشتها تأثیر بگذارد. برخی داروها یا درمان ها، به ویژه آنهایی که برای سرطان هستند، ممکن است دارای عوارض جانبی گرسنگی سرکوب شده و حالت تهوع باشند.

روش های زیادی برای درمان کم اشتهایی و حالت تهوع وجود دارد، از تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی گرفته تا دارو. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا تعیین کنید کدام درمان برای وضعیت شما بهترین کار را دارد.