سرطان واژن : علائم، علل، درمان و آنچه باید بدانید 

پنج نوع سرطان واژن وجود دارد که هر نوع از نوع متفاوتی از سلول های واژن تشکیل می شود:

• سرطان سلول سنگ‌فرشی: این شایع ترین نوع سرطان واژن است که تقریباً 85 درصد از کل سرطان های واژن را شامل می شود. در سلول‌های سنگفرشی که داخل واژن را پوشانده‌اند، ایجاد می‌شود و بیشتر در قسمت بالایی واژن در نزدیکی دهانه رحم ایجاد می‌شود. اگر درمان نشود، می تواند عمیق تر به داخل و از طریق دیواره واژن رشد کند و به بافت های مجاور گسترش یابد. این نوع سرطان اغلب به کندی ایجاد می شود، اما ممکن است به استخوان ها، ریه ها و کبد گسترش یابد.
• آدنوکارسینوم: آدنوکارسینوما در سلول های غده واژن ایجاد می شود. حدود 5 تا 10 درصد سرطان های واژن به عنوان آدنوکارسینوما تشخیص داده می شوند و بیشتر مستعد گسترش به ریه ها و غدد لنفاوی هستند. شایع ترین نوع آدنوکارسینوم واژینال در زنان بالای 50 سال دیده می شود. نوع دیگر، آدنوکارسینوم سلول شفاف، در زنان جوانی که در رحم مادرشان در معرض DES قرار داشتند، شایع تر است.
• ملانوما: ملانوما که به طور معمول روی پوست دیده می شود، می تواند در واژن و سایر اندام های داخلی نیز ایجاد شود. کمتر از سه مورد از هر 100 مورد سرطان واژن ملانوم است. ملانوما تمایل دارد قسمت پایین یا بیرونی واژن را تحت تاثیر قرار دهد.
• سارکوم ها: سارکوم ها سرطان هایی هستند که در سلول های استخوان، ماهیچه ها یا بافت همبند شروع می شوند. مانند ملانوم، به ندرت در واژن ایجاد می شود و از هر 100 مورد سرطان واژن کمتر از سه مورد سارکوم است. این سرطان ها در عمق دیواره واژن شکل می گیرند نه در سطح آن. رابدومیوسارکوم شایع ترین نوع سارکوم است که واژن را درگیر می کند. بیشتر در کودکان دیده می شود و در بزرگسالان نادر است. سارکوم صدا زد لیومیوسارکوم بیشتر بزرگسالان، به ویژه در زنان بالای 50 سال را درگیر می کند.
• سرطان هایی که به واژن سرایت می کنند: سرطان هایی که از واژن شروع می شوند بسیار کمتر از سرطان هایی هستند که از سایر اندام ها (مانند دهانه رحم، رحم، رکتوم یا مثانه) شروع می شوند و سپس به واژن گسترش می یابند. اگر سرطان هم دهانه رحم و هم واژن را درگیر کند، سرطان دهانه رحم محسوب می شود. به همین ترتیب، اگر سرطان هم فرج و هم واژن را درگیر کند، سرطان فرج محسوب می شود.

علائم سرطان واژن

در مراحل اولیه سرطان واژن، علائم ممکن است ظاهر نشود. علائم تنها زمانی قابل توجه می شوند که سرطان پیشرفت کرده و عمیق تر به لایه های بافت واژن گسترش یابد.

به همین دلیل، انجام معاینات منظم زنان برای زنان مهم است، که گاهی اوقات می تواند سرطان واژن را حتی قبل از ظاهر شدن علائم تشخیص دهد.

هشت زن از هر 10 زن مبتلا به سرطان تهاجمی واژن دارای یک یا چند مورد از علائم زیر هستند:

• درد هنگام رابطه جنسی
• خونریزی واژینال بعد از مقاربت
• ترشحات غیر طبیعی واژن
• توده یا توده ای در واژن که قابل احساس است
• ادرار دردناک
• یبوست
• درد لگن

با این حال، بیشتر اوقات، این علائم ناشی از چیزی کمتر از سرطان واژن است. صرف نظر از این، اگر هر یک از این علائم را دارید، در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید تا مشخص شود چه چیزی باعث این علائم شده است.

علل

علت دقیق اکثر سرطان های واژن مشخص نیست، اما با تعدادی از شرایط و عوامل خطر مرتبط است، از جمله:

• عفونت قبلی با HPV با خطر بالاتر ابتلا به سرطان واژن همراه است. تحقیقات نشان داده است که سلول های طبیعی موادی به نام محصولات ژنی سرکوبگر تومور می سازند تا از رشد سریع سلول ها و تبدیل شدن به سرطان جلوگیری کنند. انواع پرخطر HPV مانند 16 و 18 دو پروتئین (E6 و E7) تولید می کنند که می توانند نحوه عملکرد محصولات ژن سرکوبگر تومور شناخته شده را تغییر دهند.
• زنان با نئوپلازی داخل اپیتلیال واژن (VAIN)، که یک پیش سرطان واژن است، که در آن تغییرات تنها در سلول های درونی ترین لایه سطحی واژن مشاهده شده است. این تغییرات سلولی سرطان نیستند، اما می توانند در طول زمان تبدیل به سرطان شوند. VAIN در زنانی که رحم خود را برداشته اند (هیسترکتومی) شایع تر است.
• عفونت با HIV خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش می دهد.
• زنانی که داشتند سرطان دهانه رحم یا پیش سرطانی احتمال ابتلا به سرطان واژن بیشتر است. این به احتمال زیاد به این دلیل است که سرطان دهانه رحم و واژن عوامل خطر زیادی مانند عفونت HPV و سیگار کشیدن دارند.
• زنان که مادران DES مصرف کردند برای جلوگیری از سقط جنین بین سالهای 1940 و 1971. این گروه از زنان به دختران DES معروف هستند. DES احتمال آدنوز واژن را افزایش می دهد (سلول های غده ای در پوشش واژن به جای سلول های سنگفرشی معمولی). افرادی که دارای نوع نادری از آدنوز به نام آدنوز توبوآندومتر آتیپیک هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان واژن هستند.
• سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان واژن را دو برابر می کند.
• سن 60 سال یا بیشتر موارد کمی در زنان کمتر از 40 سال دیده می شود. تقریباً نیمی از موارد در زنان 70 ساله یا بالاتر رخ می دهد.

توجه داشته باشید که این عوامل خطر لزوماً به این معنی نیست که فردی قطعاً به سرطان واژن مبتلا خواهد شد. اگر هر یک از این عوامل خطر را دارید و نگران ابتلا به سرطان واژن هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

تشخیص سرطان واژن

معاینات معمول زنان و غربالگری سرطان دهانه رحم می تواند مواردی از VAIN و سرطان تهاجمی اولیه واژن را پیدا کند. اگر علائمی را تجربه می کنید، پزشک شما از تعدادی آزمایش برای تعیین اینکه آیا سرطان واژن دارید استفاده می کند، از جمله:

• معاینه لگنی واژن و سایر اندام ها برای یافتن توده ها یا توده های مشکوک.
• آزمایش پاپ اسمیر دهانه رحم برای یافتن هرگونه تغییر سلولی که ممکن است سرطانی باشد یا منجر به سرطان شود.
• کولپوسکوپی برای مشاهده هرگونه تغییر در دهانه رحم و واژن انجام می شود اگر تست پاپ سلول های غیر طبیعی را نشان دهد. اگر بافت غیرطبیعی یافت شود، بیوپسی واژینال برای استخراج نمونه های سلولی برای بررسی سرطان در آزمایشگاه انجام می شود.
• بیوپسی تنها راه برای اطمینان از سرطان بودن آن است. بخش کوچکی از بافت از ناحیه مشکوک برداشته می‌شود و آسیب‌شناس نمونه بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند تا ببیند آیا سرطان یا پیش سرطان وجود دارد یا خیر.
• سی تی اسکن می تواند اطلاعاتی در مورد اندازه، شکل و موقعیت تومور ارائه دهد و می تواند تشخیص دهد که آیا سرطان به سایر اندام ها گسترش یافته است یا خیر.
• تصاویر MRI به ویژه در بررسی تومورهای لگن مفید هستند. آنها ممکن است غدد لنفاوی بزرگ را در کشاله ران نشان دهند.
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) اغلب در زنان مبتلا به سرطان واژن اولیه استفاده نمی شود، اما ممکن است در یافتن مناطق گسترش سرطان برای سرطان های پیشرفته تر مفید باشد.

رفتار

درمان سرطان واژن به نوع سلول، مرحله سرطان و سن شما بستگی دارد. مراحل سرطان واژن به شرح زیر طبقه بندی می شود:

• مرحله اول: سرطان در واژن قرار دارد و گسترش نیافته است.
• مرحله دوم: سرطان از طریق دیواره واژن گسترش یافته است، اما به دیواره جانبی لگن نرسیده است.
• مرحله سوم: سرطان می تواند در هر اندازه ای باشد و ممکن است در دیواره لگن رشد کند، ممکن است در یک سوم پایینی واژن رشد کند و/یا جریان ادرار را مسدود کرده باشد. این بیماری به غدد لنفاوی مجاور در لگن یا کشاله ران گسترش یافته است، اما نه در مکان ها یا اندام های دور. این همچنین شامل سرطانی است که معیارهای فوق را برآورده می کند و به غدد لنفاوی نزدیک یا مکان های دور گسترش نیافته است.
• مرحله IVA: سرطان در مثانه یا راست روده رشد می کند یا از لگن خارج می شود. ممکن است به غدد لنفاوی در لگن یا کشاله ران گسترش یافته باشد یا نه. به هیچ سایت دوری سرایت نکرده است.
• مرحله IVB: سرطان به اندام هایی مانند ریه ها، کبد یا استخوان ها گسترش یافته است. این می تواند هر اندازه ای داشته باشد و ممکن است به ساختارها یا اندام های مجاور تبدیل شده باشد یا نباشد. ممکن است به غدد لنفاوی مجاور سرایت کرده باشد یا نه.

سه نوع استاندارد درمان سرطان واژن شامل جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی است.

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهای ضد سرطانی استفاده می کند که ممکن است به صورت داخل وریدی، خوراکی یا روی پوست استفاده شود. از آنجایی که سرطان واژن نادر است، تحقیقات کافی برای شناسایی بهترین داروهای شیمی درمانی برای این نوع سرطان انجام نشده است.

اغلب، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از همان نوع داروهایی استفاده می کنند که برای سرطان دهانه رحم استفاده می شود. داروهایی که استفاده شده اند عبارتند از:

• سیس پلاتین
• کربوپلاتین
• فلوراوراسیل (5-FU)
• پاکلیتاکسل (تاکسول)
• دوستاکسل (Taxotere)
• ایرینوتکان

پرتو درمانی

سرطان واژن را می توان با پرتودرمانی خارجی و پرتودرمانی داخلی (همچنین به عنوان براکی تراپی داخل حفره ای شناخته می شود) درمان کرد. ترکیبی از این دو با یا بدون دوزهای کم شیمی درمانی معمولاً برای سرطان واژن استفاده می شود. با پرتودرمانی خارجی، پرتو از خارج از بدن ارسال می شود.

می تواند تومورها را کوچک کند تا با جراحی راحت تر از بین بروند. پرتودرمانی داخلی یک سیلندر حاوی مواد رادیواکتیو را در داخل واژن قرار می دهد تا پرتو را ارسال کند. هنگامی که به این روش داده می شود، تشعشع عمدتاً بر بافت در تماس با سیلندر تأثیر می گذارد.

عمل جراحی

جراحی احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی لیزر از پرتو لیزر برای برش ضایعه سطحی استفاده می کند. این معمولا برای درمان انواع غیر پیشرفته اولیه سرطان و پیش سرطان استفاده می شود. برای درمان سرطان مهاجم استفاده نمی شود.
• آ برداشت موضعی (که اکسیزیون گسترده نیز نامیده می شود) تومور را همراه با بافت سالم اطراف برداشته می کند. این برای سرطان های VAIN و مرحله کوچک I مناسب است.
• آ واژینکتومی یا بخشی از (جزئی) یا کل واژن (کل) را از بین می برد.
• هیسترکتومی کامل شامل برداشتن رحم و دهانه رحم است.
• تشریح غدد لنفاوی که در آن غدد لنفاوی برداشته می شوند و در صورت سرطانی بودن بررسی می شوند. اگر سرطان در قسمت بالایی واژن ظاهر شود، غدد لنفاوی لگن ممکن است برداشته شوند. اگر سرطان در ناحیه تحتانی واژن باشد، غدد لنفاوی در کشاله ران ممکن است برداشته شوند.
• تراکلکتومی دهانه رحم را خارج می کند، اما رحم را دست نخورده باقی می گذارد.

هنگامی که سرطان برداشته شد، ممکن است برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده یا جلوگیری از رشد آنها، پرتودرمانی دریافت کنید.

پیش بینی سرطان واژن

میزان بقا با استفاده از درصد زنان مبتلا به همان نوع و مرحله سرطان و اینکه آیا آنها پس از 5 سال زنده مانده اند، تخمین زده می شود. برای زنان مبتلا به سرطان واژن که موضعی است (محدود به دیواره واژن)، میزان بقای 5 ساله 67٪ است.

برای مبتلایان به سرطان ناحیه واژن (سرطان به اندام های مجاور و غدد لنفاوی گسترش یافته است)، میزان بقا 52٪ است و برای زنان مبتلا به سرطان واژن دور (سرطان به ریه ها، استخوان ها یا کبد گسترش یافته است)، بقا. نرخ 19 درصد است.

توجه داشته باشید که این درصدها فقط در مرحله تشخیص سرطان اعمال می شود و در صورت تغییر، گسترش یا عود سرطان پس از درمان اعمال نمی شود. این اعداد همچنین همه چیز را در نظر نمی گیرند.

عوامل دیگری مانند سن، سلامت عمومی، نوع سرطان واژن و پاسخ درمانی همگی بر پیش آگهی فرد تأثیر می گذارند.

مقابله با سرطان واژن

پس از دریافت تشخیص سرطان، ممکن است احساس غمگینی و ترس کنید، اما همچنین نگران مسائل مالی از مرخصی گرفتن از محل کار گرفته تا پرداختن به بیمه و پرداختن به هزینه های گران درمان باشید.

سوالات تیم مراقبت های بهداشتی خود را بپرسید تا برای هر مرحله از فرآیند آماده باشید. اگر امور مالی در این دوران دردسرساز به یک بار تبدیل شود، چندین سازمان می توانند در هزینه های پزشکی کمک کنند.

در نهایت و مهمتر از همه، رفاه عاطفی خود را فراموش نکنید. سازمان‌های متعددی مشاوره‌های انفرادی ارائه می‌دهند، اما همچنین می‌توانند به شما کمک کنند تا با سایر بیماران سرطانی که با مشکلات مشابه مواجه هستند، یک شبکه پشتیبانی امن پیدا کنید.

سخن پایانی

اگر به HPV یا سرطان دهانه رحم مبتلا بوده اید و علائمی را تجربه می کنید که به احتمال سرطان واژن اشاره می کند، آنها را نادیده نگیرید. در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید تا سرطان واژن را تأیید یا رد کنید. همانقدر که حفظ آرامش ممکن است دشوار باشد، خود را با شبکه پشتیبانی خود احاطه کنید.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از علائم ممکن است به وضعیت دیگری اشاره داشته باشند و داشتن این علائم لزوماً به این معنی نیست که ممکن است سرطان داشته باشید.

اگر سرطان واژن برای شما تشخیص داده شده است، حتماً متخصص سرطان و سایر اعضای تیم را در مورد سایر شرایطی که ممکن است داشته باشید، مطلع کنید.