آتاکسی + انواع و درمان 

آتاکسی اصطلاحی برای گروهی از اختلالات است که بر هماهنگی، تعادل و گفتار تأثیر می گذارد.

هر بخشی از بدن ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، اما افراد مبتلا به آتاکسی اغلب با مشکلات زیر مواجه هستند:

• تعادل و راه رفتن
• صحبت کردن
• بلع
• کارهایی که نیاز به کنترل بالایی دارند، مانند نوشتن و خوردن
• چشم انداز

علائم دقیق و شدت آنها بسته به نوع آتاکسی فرد متفاوت است.

انواع آتاکسی

انواع مختلفی از آتاکسی وجود دارد که می توان آنها را به سه دسته کلی تقسیم کرد:

• آتاکسی اکتسابی – جایی که علائم در نتیجه تروما، سکته مغزی، مولتیپل اسکلروزیس (MS)، تومور مغزی، کمبودهای تغذیه ای، یا سایر مشکلاتی که به مغز یا سیستم عصبی آسیب می رساند، ایجاد می شود.
• آتاکسی ارثی – جایی که علائم به آرامی در طی سالیان متمادی ایجاد می شود و ناشی از ژن های معیوب است که فرد از والدین خود به ارث می برد. شایع ترین نوع آتاکسی فریدریش است
• آتاکسی مخچه ای ایدیوپاتیک دیررس (ILOCA) – جایی که مغز به مرور زمان به دلایل نامشخص آسیب می بیند

در مورد انواع اصلی آتاکسی بیشتر بخوانید.

چه چیزی باعث آتاکسی می شود؟

آتاکسی معمولاً ناشی از آسیب به بخشی از مغز به نام مخچه است، اما می تواند در اثر آسیب به سایر قسمت های سیستم عصبی نیز ایجاد شود.

این آسیب می تواند بخشی از یک بیماری زمینه ای مانند ام اس باشد، یا می تواند ناشی از ضربه به سر، کمبود اکسیژن به مغز، یا مصرف طولانی مدت و زیاد الکل باشد.

آتاکسی ارثی ناشی از یک ژن معیوب است که توسط اعضای خانواده منتقل می شود، که ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند یا نباشند.

نحوه درمان آتاکسی

در بیشتر موارد، هیچ درمانی برای آتاکسی وجود ندارد و درمان حمایتی برای کنترل علائم ضروری است.

این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گفتار و زبان درمانی برای کمک به مشکلات گفتار و بلع
• فیزیوتراپی برای کمک به مشکلات حرکتی
• کاردرمانی به شما کمک می کند تا با مشکلات روزمره کنار بیایید
• دارو برای کنترل مشکلات عضلانی، مثانه، قلب و چشم

در چند مورد، بهبود آتاکسی یا جلوگیری از بدتر شدن آن با درمان علت زمینه ای امکان پذیر است.

چشم انداز

چشم انداز آتاکسی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد و تا حد زیادی به نوع آتاکسی شما بستگی دارد. برخی از انواع ممکن است نسبتاً پایدار باقی بمانند یا حتی با گذشت زمان بهبود یابند، اما اکثر آنها در طی سال‌ها به تدریج بدتر می‌شوند.

امید به زندگی عموماً برای افراد مبتلا به آتاکسی ارثی کمتر از حد طبیعی است، اگرچه برخی از افراد می توانند تا دهه 50، 60 یا بالاتر از آن زندگی کنند. در موارد شدیدتر، این وضعیت می تواند در دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی کشنده باشد.

برای آتاکسی اکتسابی، چشم انداز به علت زمینه ای بستگی دارد. برخی از موارد ممکن است بهبود یابند یا ثابت بمانند، در حالی که موارد دیگر ممکن است به تدریج در طول زمان بدتر شوند و امید به زندگی را کاهش دهند.