کولون سیگموئید و رابطه با بیماری دیورتیکولیت 

کولون سیگموئید قسمتی از روده بزرگ است، که وظایفی مختلفی را بر عهده دارد و همان طور که میدانید وظیفه روده بزرگ هضم و جذب مواد از غذاهای هضم شده می باشد. این قسمت از روده ممکن است، دچار بیماری های مختلفی شود که یکی از آنها دیورتیکولیت است.

کولون سیگموئید کجاست ؟ 

روده بزرگ شامل چهار قسمت مختلف روده صعودی، کولون عرضی، روده نزولی و کولون سیگموئید است. این بخش بعد از روده نزولی و قبل از راست روده قرار داشته و شکلی S مانند دارد. این بخش از روده به کولون لگنی معروف است و علاوه بر وظیفه هضم و جذب آب، مواد مغذی و الکترولیتها، وظیفه نگهداری از مواد هضم شده قبل از خروج از بدن را بر عهده دارد. همچنین هنگام دفع این قسمت از روده تحت فشار قرار گرفته و به خروج مدفوع کمک می نماید. اما در صورتی که فرد مبتلا به یبوست باشد، فشار زیادی به کولون سیگموئید وارد می شود که این فشار موجب بزرگ شدن و رشد دیورتیکول های پوشاننده سطح روده شده که در این حالت فرد مبتلا به بیماری بی خطر دیورتیکولوز می شود. اما در صورتی که این دیورتیکول ها ملتهب و عفونی شوند، فرد به بیماری دیورتیکولیت مبتلا خواهد شد. این بیماری ممکن است در هر قسمتی از روده ایجاد شود اما از آنجایی که کولون سیگموئید مستعد ابتلا به دیورتیکولوز است احتمال بروز دیورتیکولیت نیز در آن بیشتر از سایر نقاط روده است.

علائم دیورتیکولیت

این بیماری علائمی را ایجاد می کند که عبارتند از :

• تب
•  درد شکم (پایین سمت چپ)
•  تهوع، استفراغ 
•  تغییر در عادت روده (اغلب یبوست) 
• خونریزی از مقعد یا خون در مدفوع (خون قرمز روشن)

برای تشخیص این بیماری، پزشک پس از معاینه شخص و شناسایی علائم او معمولا انجام سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی را تجویز می کند تا از طریق آن روده را مشاهده و ضایعات احتمالی را شناسایی نماید.همچنین در برخی موارد برای تشخیص دقیق تر انجام آزمایش خون و سی تی اسکن شکمی نیز پیشنهاد می شود.

درمان دیورتیکولیت

پس از مشخص شدن بیماری و تایید آن، به سبب عفونت و التهاب ایجاد شده پزشک مصرف آنتی بیوتیک خوراکی  را تجویز می کند. البته همراه با مصرف دارو لازم است مقدار زیادی آب نیز بنوشید. در صورت پیشرفت بیماری و افزایش عفونت روده پزشک مصرف آنتی بیوتیک وریدی را توصیه می کند. 

عوارض دیورتیکولیت

از عوارضی که بیماری دیورتیکولیت ایجاد می کند، می توانیم به این موارد اشاره کنیم :

• آبسه : در صورت تداوم عفونت دیواره روده سوراخ شده و عفونت در آن تجمع می کند، در نتیجه آبسه ایجاد می شود.
• انسداد روده : ممکن است این عفونت موجب چسبندگی روده شود که انسداد آن را به دنبال دارد. این حالت منجر به مشکل در حرکات روده ای شده و می تواند به درد شکم، حالت تهوع و استفراغ منجر شود.
• فیستول : ممکن است عفونت موجب بروز مسیری غیر طبیعی میان دو بافت از بدن گردد، به این مسیر فیستول گفته می شود. فیستول موجب درد، یبوست و انسداد روده می شود. اگر فیستول در نزدیک بافت دیگری مانند مثانه رشد کند احتمال عفونت ادراری وجود دارد.
• پریتونیت یا التهاب صفاق : صفاق بافتی در برگیرنده اعضای داخلی شکم است اگر این بافت ناشی از دیورتیکولیت دچار التهاب و عفونت شود، وضعیتی اورژانسی است. علائم پریتونیت شامل تب، تشنگی و عدم توانایی دفع مدفوع و گاز است.

پیشگیری از دیورتیکولیت

• مصرف فیبر : رژیم کم فیبر موجب یبوست شده و خطر ابتلا به دیورتیکولیت را افزایش میدهد. از همین روی پزشکان برای جلوگیری از چنین بیماری ها مصرف کافی فیبر را توصیه می کنند. هر فردی به 21 تا 38 گرم فیبر در طول روز نیاز دارد. این حجم از فیبر را می توان با مصرف میوه ها و سبزیجات و یا مکمل های فیبر تامین نمود.
• ورزش : انجام حرکات ورزشی و فعالیت بدنی موجب بهبود عملکرد روده و جلوگیری از یبوست می شود در نتیجه از این بیماری پیشگیری می شود. لازم است حداقل 30 دقیقه در روز فعالیت بدنی داشته باشید.
• کاهش مصرف گوشت : کاهش مصرف گوشت در جلوگیری از این بیماری موثر است. به جای گوشت می توان مصرف سبزیجات را جایگزین نمود.
• پروبیوتیک : پروبیوتیک ها باکتری های مفید و ضروری برای بدن هستند که می توانند به دستگاه گوارش در هضم راحت تر کمک نمایند. از منبع پروبیوتیک می توانیم به به ماست اشاره کنیم.
• مصرف زیاد مایعات : مصرف کافی مایعات بدن را هیدراسیون نموده و در سلامت دستگاه گوارش موثر است.