هدف از زندگی چیست ؟ 

تمامی ما زندگی مان را صرف جستجو در پی چیزی میکنیم . حال خودآگاه یا ناخودآگاه، به دنبال رضایتی ماندگار و همیشگی هستیم . هر روز تصمیم میگیرم برای صبحانه چه بخوریم یا در پخش صوت خودرو چه بگذاریم یا چقدر بر روی پروژه ای که در دست داریم سخت کار کنیم ، یا چه کسی بشویم. تمامی تصمیمات ما برخاسته از تفکرها و باورها و ارزش هایمان است که به ما میگوید چه چیزی ما را خوشحال میکند و به ما احساس امنیت میدهد و برای رسیدن به موفقیت و کمال به چه نیاز داریم.

اغلب این تصمیمات تلاش هایی هستند در جهت تفوق و برتری، یا دست کم برای سازی و کنار آمدن با شرایط و اوضاع دنیای خارج. ما انرژی خود را صرف این چیزها میکنیم؛ صرف تلاش برای دستیابی به آنچه می خواهیم و در اختیار داشتن مهار اوضاع. علی رغم تمامی تلاش ها و زحماتمان برای رسیدن به امیدها و آرزوهایمان، همواره اتفاق عجیب و غریبی می افتد: امید ها و آرزوهایمان همواره نقش بر آب می شوند.

ما همواره تصویری از آنچه باید باشد یا تصویری از آنچه دوست داریم به آن برسیم در ذهن داریم . اما چنانچه با خودمان صادق باشیم باید اعتراف کنیم زندگی مان با تصویری که در ذهن داریم بسیار متفاوت است و این ما را بسیار رنج می دهد،چون آنچه اتفاق می افتد با آنچه دوست داریم عملاً اتفاق بیفتد زمین تا آسمان فرق می کند. احساسات ما نیز همین طول است. بدین معنا که احساساتی که داریم با احساساتی که باید داشته باشیم یا دوست داریم که داشته باشیم بسیار متفاوت هستند . واقعیت توی ذوقمان می زند؛ آن هم نه یک بار بلکه بارها و بارها.

در مقطعی خاص از زندگی مان که معمولاً بین سی تا چهل سالگی است به این نتیجه می رسیم که هر قدر هم که تلاش کنیم موفق باشیم ، نمی توانیم همه چیز را کنترل کنیم. این حقیق معمولاً توی ذوقمان میزند و ما را مأیوس و سرخورده میکند و این سوال در ذهنمان مطرح میشود که : براستی هدف از زندگی چیست؟ اصلاً من اینجا چه کار دارم؟ چرا رسیدن به خوشحالی و خوشبختی واقعی و صلح و این قدر سخت است؟