چرا بدن از شر سلول های سرطانی خلاص نمی شود؟ 

سلول های سرطانی از بسیاری جهات با سلول های طبیعی بدن تفاوت دارند. سلول های طبیعی زمانی سرطانی می شوند که یک سری جهش منجر به ادامه رشد و تقسیم خارج از کنترل سلول ها شود. به این ترتیب سلول های سرطانی به نوعی جاودانگی دست می یابند.

همچنین، برخلاف سلول‌های طبیعی که در ناحیه‌ای که شروع شده‌اند، باقی می‌مانند، سلول‌های سرطانی این توانایی را دارند که هم به بافت‌های مجاور حمله کنند و هم به مناطق دوردست بدن گسترش پیدا کنند.

این مقاله نحوه رشد سلول‌های سرطانی، برخی از راه‌های متفاوت سلول‌های سرطانی با سلول‌های طبیعی و اینکه چرا بدن ممکن است سلول‌های سرطانی را تشخیص ندهد و آنها را مانند سایر سلول‌های «خارجی» نابود کند، توضیح می‌دهد.

انواع سلول های سرطانی

به تعداد انواع سرطان، انواع سلول های سرطانی وجود دارد. از میان صدها نوع سرطان، بیشتر آنها به دلیل نوع سلول‌های سرطانی که بیماری در آن شروع شد نامگذاری شده‌اند. مثلا:

• کارسینوم ها سرطان هایی هستند که در سلول های اپیتلیال ایجاد می شوند که حفره های بدن را می پوشانند.
• سارکوم ها سرطان هایی هستند که در آن ایجاد می شوند مزانشیمی سلول های موجود در استخوان ها، ماهیچه ها، رگ های خونی و سایر بافت ها.
• لوسمی ها، لنفوم ها و میلوما سرطان های مرتبط با خون هستند که از مغز استخوان (لوسمی ها و میلوم های متعدد) یا بافت های لنفاوی (لنفوم) به وجود می آیند. آنها توسط مواد مغذی موجود در جریان خون و مایع لنفاوی “تغذیه” می شوند به طوری که نیازی به تشکیل تومور ندارند.

همانطور که سرطان ها ممکن است متفاوت از یکدیگر رفتار کنند، همه سلول های سرطانی به یک شکل عمل نمی کنند.

چگونه شروع می کنند؟

سلول های سرطانی از طریق یک سری ژنتیک و اپی ژنتیک تغییرات (یا محیطی) برخی از این تغییرات ممکن است ارثی باشند یا در بیشتر موارد ناشی از مواد سرطان زا (مواد سرطان زا) در محیط باشند.

به طور کلی، تومورهای جامد حاوی جهش های متعددی هستند (که به عنوان انواع نیز شناخته می شوند، که نشان دهنده تغییر از نوع اصلی هستند). جالب اینجاست که تصور می‌شود فرآیند متاستاتیک که عامل اصلی مرگ و میر بالای سرطان‌های پیشرفته است، عمدتاً ناشی از تغییرات اپی ژنتیکی است زیرا هیچ تغییر ژنتیکی خاصی در متاستازها یافت نشده است.

این به توضیح استعداد ژنتیکی سرطان کمک می کند. استعداد ژنتیکی به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا خواهید شد، اما اگر چند جهش در حال حاضر وجود داشته باشد، احتمالاً جهش‌های اکتسابی کمتری لازم است تا یک سلول سرطانی شود.

فرآیند سرطانی شدن سلول های طبیعی اغلب مراحلی را طی می کند که در آن سلول به تدریج از نظر ظاهری غیر طبیعی تر می شود. این مراحل ممکن است شامل هیپرپلازی (بزرگ شدن) و دیسپلازی (رشد غیرطبیعی) قبل از سرطان باشد.

گاهی اوقات، این فرآیند به عنوان تمایز توصیف می شود. در اوایل، یک سلول ممکن است بسیار شبیه سلول های طبیعی آن اندام یا بافت باشد. با ادامه پیشرفت، سلول به طور فزاینده ای تمایز نیافته می شود. به همین دلیل است که گاهی نمی توان منبع اصلی سرطان را تعیین کرد.

چه چیزی باعث تقسیم و رشد آنها می شود

یک سلول سرطانی می تواند هزاران جهش داشته باشد، اما تنها تعداد معینی از این تغییرات ژنتیکی در سلول های سرطانی باعث تقسیم و رشد سرطان می شود.

جهش‌هایی که منجر به رشد سلول‌های سرطانی می‌شوند، “جهش راننده” نامیده می‌شوند، در حالی که سایر جهش‌ها “جهش مسافران” در نظر گرفته می‌شوند.

ژن‌های طبیعی که به رشد سلول‌ها کمک می‌کنند، پروتوآنکوژن‌ها نامیده می‌شوند، می‌توانند در صورت جهش به «آنکوژن‌ها» (یا آن‌هایی که پتانسیل ایجاد سرطان را دارند) تبدیل شوند و پروتئین‌هایی را که باعث رشد سرطان می‌شوند کدگذاری کنند.

در مقابل، ژن‌های سرکوب‌کننده تومور، ژن‌هایی در داخل سلول هستند که به سلول‌ها می‌گویند که رشد را کاهش داده و متوقف کنند و DNA آسیب‌دیده را ترمیم کنند. و به سلول ها می گویند که چه زمانی بمیرند.

سلول های سرطانی در مقابل سلول های طبیعی

تفاوت های مهم زیادی بین سلول های سرطانی و سلول های طبیعی وجود دارد. برخی از این موارد عبارتند از:

رشد: سلول های طبیعی در طول مراحل رشد، مانند دوران کودکی، یا برای ترمیم بافت آسیب دیده رشد می کنند. سلول های سرطانی به رشد (تولید) ادامه می دهند حتی زمانی که سلول های بیشتری مورد نیاز نباشد.

سلول‌های سرطانی همچنین نمی‌توانند به سیگنال‌هایی گوش دهند که به آنها می‌گوید وقتی سلول‌ها پیر می‌شوند یا آسیب می‌بینند، رشد خود را متوقف کنند یا «خودکشی سلولی» (آپوپتوز) انجام دهند.

توانایی حمله به بافت های مجاور: سلول های طبیعی به سیگنال های سلول های دیگر که به آنها می گویند به یک مرز رسیده اند پاسخ می دهند.

سلول‌های سرطانی به این سیگنال‌ها پاسخ نمی‌دهند و به بافت‌های مجاور، اغلب با برآمدگی‌های انگشت مانند گسترش می‌یابند. این یکی از دلایلی است که چرا برداشتن تومور سرطانی با جراحی دشوار است.

توانایی انتشار (متاستاز) به سایر نواحی بدن: سلول های طبیعی موادی به نام مولکول های چسبنده می سازند که باعث چسبیدن آنها به سلول های مجاور می شود.

برخی از سلول‌های سرطانی فاقد چسبندگی ناشی از این مولکول‌های چسبنده هستند، می‌توانند آزاد شده و به مناطق دیگر بدن شناور شوند. آنها ممکن است به بافت مجاور یا از طریق جریان خون و سیستم لنفاوی به مناطقی از بدن که از سلول سرطانی اصلی دور هستند، بروند.

به عنوان مثال، یک سلول سرطانی ریه ممکن است به غدد لنفاوی، مغز، کبد یا استخوان ها حرکت کند (یا متاستاز دهد).

جاودانگی: اکثر سلول های طبیعی مانند انسان عمر محدودی دارند. وقتی به سن خاصی می رسند می میرند. در مقابل، سلول‌های سرطانی راهی برای مقابله با مرگ ایجاد کرده‌اند.

در انتهای کروموزوم های ما ساختاری به نام تلومر وجود دارد. هر بار که یک سلول تقسیم می شود، تلومرهای آن کوتاه تر می شوند. وقتی تلومرها به اندازه کافی کوتاه می شوند، سلول ها می میرند.

سلول‌های سرطانی راهی برای بازیابی تلومرهای خود پیدا کرده‌اند تا با تقسیم سلولی کوتاه‌تر نشوند. به این ترتیب آنها جاودانه می شوند.

توانایی تهاجم و متاستاز در تمایز یک سلول سرطانی از یک سلول سالم طبیعی بسیار مهم است، اما بسیاری از تمایزات مهم دیگر نیز وجود دارد:

چرا بدن سلول های سرطانی را غیر طبیعی نمی شناسد و آنها را از بین نمی برد؟

یک سوال خوب این است که “چرا بدن ما سلول های سرطانی را مانند یک باکتری یا ویروس نمی شناسد و حذف نمی کند؟” پاسخ این است که اکثر سلول های سرطانی در واقع توسط سیستم ایمنی بدن ما شناسایی و حذف می شوند.

سلول‌های موجود در سلول‌های ایمنی ما به نام سلول‌های کشنده طبیعی وظیفه یافتن سلول‌هایی را دارند که غیرطبیعی شده‌اند تا بتوانند توسط سایر سلول‌های سیستم ایمنی بدن ما حذف شوند.

سلول های سرطانی یا با فرار از تشخیص (آنها خود را به روش های مختلف پنهان می کنند) یا با غیرفعال کردن سلول های ایمنی که به صحنه می آیند، زنده می مانند.

تصور می‌شود که توانایی سیستم ایمنی در شناسایی و از بین بردن سلول‌های سرطانی مسئول پدیده‌های غیرمعمول اما مستند برخی از سرطان‌ها است که بدون درمان از بین می‌روند (مانند بهبودی خود به خودی سرطان). زمینه جدیدی از درمان سرطان که به عنوان ایمونوتراپی شناخته می شود.

سلول های سرطانی مدام در حال تغییر هستند

هنگامی که سرطان شکل می گیرد، سلول ها به همان شکل باقی نمی مانند. بلکه ممکن است ادامه جهش رخ دهد. به همین دلیل است که مقاومت در برابر شیمی درمانی و داروهای درمان هدفمند ایجاد می شود.

سلول سرطانی جهشی ایجاد می کند که به آن اجازه می دهد تا از اثرات مخرب این درمان ها عبور کند.

تغییر سلول های سرطانی در درمان بسیار مهم است. به عنوان مثال، سرطان سینه ای که گیرنده استروژن مثبت است ممکن است در صورت عود یا گسترش، گیرنده استروژن منفی باشد.

همچنین به توضیح اینکه چرا سلول های سرطانی در قسمت های مختلف تومور ممکن است متفاوت باشند کمک می کند. این به عنوان “ناهمگنی” شناخته می شود و در تشخیص و درمان مهم است.

سلول های سرطانی چه تفاوتی با سلول های پیش سرطانی دارند؟

سلول های پیش سرطانی ممکن است غیرطبیعی و شبیه به سلول های سرطانی به نظر برسند اما با رفتارشان از سلول های سرطانی متمایز می شوند. برخلاف سلول‌های سرطانی، سلول‌های پیش سرطانی توانایی انتشار (متاستاز) به سایر مناطق بدن را ندارند.

یک وضعیت اغلب گیج کننده، کارسینوم درجا (CIS) است که شامل سلول هایی با تغییرات غیر طبیعی موجود در سلول های سرطانی است. اما از آنجایی که آنها فراتر از محل اصلی خود گسترش نیافته اند (یا از نظر فنی فراتر از چیزی به نام غشای پایه نرفته اند)، از نظر فنی سرطان نیستند.

از آنجایی که CIS می تواند به سرطان تبدیل شود، معمولاً به عنوان سرطان اولیه درمان می شود.

یک قیاس را در نظر بگیرید

بسیاری از پزشکان سلول های سرطانی را به خودرویی تشبیه می کنند که شتاب دهنده آن در حالت پایین گیر کرده است. در عین حال، ترمزها کار نمی کنند (به این معنی که سلول ها به پروتئین های سرکوب کننده تومور پاسخ نمی دهند.)

می توانید این قیاس را یک قدم جلوتر ببرید. تهاجم به سلول‌های سرطانی را می‌توان به‌عنوان خودرویی در نظر گرفت که از دروازه‌ای در مقابل یک جامعه دردار عبور می‌کند. سلول های طبیعی به سیگنال های سلول های همسایه پاسخ می دهند که می گویند: «این مرز من است. بیرون بمان.»

اما سلول های سرطانی قانون شکن هستند. آنها به سلول های سرطانی دیگر می پیوندند و برای حمله به جوامع دیگر، مانند جنایت، گسترش می یابند.

اما به همان اندازه که این تهدید را تهدید می کند، جرم و جنایت بر ایالات متحده غلبه نکرده است، به طور مشابه، بسیاری از “افسران پلیس” (ایست بازرسی) وجود دارند که اکثر سلول های بدن را در یک ردیف نگه می دارند.

باور کنید یا نه، در واقع تبدیل شدن یک سلول طبیعی به سلول سرطانی بسیار دشوار است. باید غیرعادی باشد به گونه‌ای که رشد را تشویق کند، از ترمیم و مرگ جلوگیری کند، سیگنال‌های همسایه‌ها را نادیده بگیرد و به نوعی جاودانگی دست یابد.

به همین دلیل است که سرطان توسط یک جهش منفرد ایجاد نمی شود، بلکه توسط یک سری جهش ایجاد می شود.

با در نظر گرفتن اینکه روزانه یک میلیارد سلول در بدن ما تقسیم می شود، ممکن است در نقطه ای مشکلی پیش بیاید. و هر سال برای بیش از 1.6 میلیون آمریکایی این کار را می کند. سرطان در آنها تشخیص داده می شود.

خلاصه

به تعداد انواع سرطان، انواع سلول های سرطانی وجود دارد. از میان صدها نوع سرطان، بیشتر آنها به دلیل نوع سلول‌های سرطانی که در آن شروع شد نام‌گذاری شده‌اند. سلول های سرطانی از طریق یک سری تغییرات ژنتیکی و ناشی از محیط ظاهر می شوند.

فرآیند سرطانی شدن سلول های طبیعی اغلب مراحلی را طی می کند که در آن سلول به تدریج از نظر ظاهری غیر طبیعی تر می شود. اما این تازه شروع کار است. سلول‌های سرطانی با سلول‌های طبیعی در توانایی آنها برای گسترش، حمله به بافت‌های مجاور و “زندگی” دائمی متفاوت هستند.

آنها می توانند با فرار از تشخیص (آنها خود را به روش های مختلف پنهان می کنند) یا با غیرفعال کردن سلول های ایمنی که به کمک می آیند، این کار را انجام دهند. هنگامی که سرطان شکل می گیرد، سلول ها به همان شکل باقی نمی مانند.

بلکه ممکن است ادامه جهش رخ دهد. به همین دلیل است که مقاومت در برابر شیمی درمانی و داروهای درمان هدفمند ایجاد می شود.

سخن پایانی

برای بیماری ای که چنین مفاهیم ترسناکی دارد، سرطان می تواند جذاب باشد – مطالعه کردن. انگیزه شما برای یادگیری در مورد سلول های سرطانی هرچه که باشد، به یاد داشته باشید که پزشک شما می تواند یک منبع عالی باشد.

از آنها بخواهید کتاب ها یا مقالاتی را توصیه کنند که شما را در مسیر درک آنچه که مدت ها یکی از اصلی ترین و گیج کننده ترین علل مرگ در ایالات متحده بوده است، قرار دهد.