آلت تناسلی پرده دار – جراحی پوست اضافه بیضه 

آلت تناسلی پرده دار به دلیل نقص مادرزادی یا آسیب جدی رخ داده و ناحیه بین ساقه و سر آلت تناسلی به طور کامل یا جزئی توسط یک پرده پوستی پوشانده می شود.

ضخامت این پرده متفاوت بوده و در برخی موارد به طور کامل سر آلت تناسلی را می پوشاند. این مشکل معمولا از طریق جراحی و آزاد کردن پرده برای عملکرد طبیعی آلت تناسلی برطرف می شود.

آلت تناسلی پرده دار یک بیماری مادرزادی است که از بدو تولد وجود داشته و یا به صورت اکتسابی در مراحل بعدی زندگی ایجاد می شود و با تاثیر بر رشد اندام تناسلی باعث می شود این عضو ظاهری پوشیده داشته باشد.

این عارضه نسبتا غیررایج بوده و تعداد مردانی که این مشکل را تجربه می کنند مشخص نیست. همچنین این وضعیت هیچ خطر شناخته شده ای برای سلامتی نداشته و بر توانایی داشتن نعوظ تاثیری نمی گذارد.

پرده اسکروتال

پوست اضافی در ناحیه اسکروتال باعث می شود آلت تناسلی از نظر زیبایی کوچکتر از طول واقعی به نظر برسد.

این پوست در محلی بالاتر از موقعیت طبیعی به تنه آلت تناسلی چسبیده و به‌ ویژه زمانی که آلت تناسلی در حالت نعوظ قرار می ‌گیرد یا برای بررسی بافت‌ های متصل بلند می ‌شود قابل توجه است.

متاسفانه وجود این پوست زاویه پنوسکروتوم (فاصله بین ساقه آلت تناسلی و کیسه بیضه) را کاهش می دهد.

علت دقیق بروز این بیماری مشخص نیست، اما مشخص شده است که پرده اسکروتال با چندین بیماری دیگر از جمله هیپوسپادیاس (وضعیتی که دهانه مجرای ادرار در قسمت زیرین آلت تناسلی قرار دارد)، کوردی (وضعیتی که آلت تناسلی در حین نعوظ خم می شود) یا میکروپنیس مرتبط است.

در کودکان بسیار خردسال که کیسه بیضه با پرده پوشیده شده است معمولا چند علامت فیزیکی مانند جریان غیرطبیعی ادرار، عفونت موضعی، احتباس ادرار و دفع ادرار در چند جهت وجود دارد.

با این حال بیماران پس از نوجوانی علائم متعددی از جمله موارد زیر را نیز تجربه خواهند کرد:

• کوچک به نظر رسیدن آلت تناسلی
• درد هنگام نعوظ
• ناراحتی هنگام مقاربت
• مشکل در پوشیدن کاندوم
• کاهش عملکرد جنسی

علت ایجاد آلت تناسلی پرده دار

آلت تناسلی پرده دار یک بیماری اکتسابی یا مادرزادی است. در موارد اکتسابی معمولا این مشکل به دلیل ختنه نه چندان ایده آل در دوران نوزادی رخ می دهد.

در این وضعیت پزشک زایمان در برداشتن پوست شکمی در قسمت زیرین آلت تناسلی بیش از حد تهاجمی عمل کرده و پوست کیسه بیضه را به سمت ساقه آلت تناسلی می کشد.

در ختنه ‌های شدید، آلت تناسلی در واقع به داخل کیسه بیضه منقبض شده و باعث فیموز ثانویه می‌ شود (معمولا آلت تناسلی پنهان نامیده می شود).

علائم آلت تناسلی پرده دار

علائم بسته به شدت بیماری متفاوت هستند. در موارد خفیف، بافت پرده قابل توجه نبوده و مشکلی ایجاد نمی کند. اما در موارد شدیدتر، بافت پرده آلت تناسلی را کوتاه‌ تر از حد معمول نشان داده و ادرار کردن را دشوار می کند.

در موارد بسیار شدید آلت تناسلی کاملا توسط پرده پوشانده شده و ظاهری کوچک پیدا می کند یا اصلا قابل مشاهده نخواهد بود.

جوش خوردن یا چسبیدن کیسه بیضه به قاعده آلت تناسلی و ایجاد ظاهری کوتاه ‌تر از حد طبیعی و همچنین از دست دادن خاصیت ارتجاعی پوست کیسه بیضه که منجر به ناراحتی یا درد هنگام انجام فعالیت های جنسی یا ورزش می‌ شود از جمله علائم متداول کیسه بیضه پرده دار هستند.

تشخیص آلت تناسلی پرده دار

آلت تناسلی پرده دار از طریق معاینه فیزیکی تشخیص داده شده و گاهی با سایر ناهنجاری های دستگاه تناسلی همراه خواهد بود. درمان معمولا شامل جراحی است و ظاهر آلت تناسلی از این طریق بهبود می یابد.

همچنین لازم به ذکر است که نمی توان از آلت تناسلی پرده دار پیشگیری کرد زیرا این وضعیت یک بیماری مادرزادی است.

درمان آلت تناسلی پرده دار

معمولا برای بزرگسالانی که آلت تناسلی پنهان دارند برنامه های کاهش وزن توصیه می شود. هرچند این برنامه ها آهسته پیش می روند و معمولا باعث بیرون آمدن آلت تناسلی نمی شوند. عدم رعایت بهداشت هنگام ادرار کردن نیز منجر به عفونت بافت نرم می شود.

این بیماری گاهی بدون مداخله در کودکان خردسال برطرف می شود، اما در صورت وجود عفونت در نهایت نیاز به بازسازی قطعی و فوری خواهد بود. جراح اورولوژی یا پلاستیک جراحانی هستند که این اختلال را درمان می کنند.

جداسازی رباط بین قاعده آلت تناسلی و استخوان شرمگاهی، برداشتن پیوند پوستی برای پوشاندن نواحی آلت تناسلی که نیاز به پوست اضافی دارند، لیپوساکشن با استفاده از کاتتر برای مکیدن سلول های چربی زیر پوست از ناحیه اطراف آلت تناسلی، ابدومینوپلاستی برای از بین بردن پوست و چربی اضافی، اسکوتئونکتومی برای برداشتن لایه چربی بالای ناحیه شرمگاهی یا پانیکولکتومی برای کشیدن پانیکول ها، بافت ها و پوست اضافی که روی اندام تناسلی و ران آویزان شده اند از جمله گزینه های جراحی هستند.

اجتناب از انجام ختنه نیز از جمله اقداماتی است که می توان برای پیشگیری از این بیماری و سایر عوارض انجام داد. از سوی دیگر، ختنه مناسب عاملی کلیدی برای جلوگیری از بروز چنین مشکلاتی است.

در این وضعیت آلت تناسلی پنهان با باز کردن دقیق سوراخ ایجاد شده و اصلاح ختنه با یا بدون بازسازی پوست آزاد می شود.

• انجام پیوندهای پوستی برای پوشاندن قسمت هایی از آلت تناسلی که نیاز به پوشش پوست دارد. این عمل هنگامی که در ختنه بخش زیادی از پوست از بین برود انجام می شود.
• در لیپکتومی ساکشن از کاتترها برای مکیدن سلول های چربی زیر پوست اطراف آلت تناسلی استفاده می شود.
• جدا کردن رباط هایی که پایه آلت تناسلی را به استخوان شرمگاهی متصل می کنند.
• پانیکولکتومی که پانوس یا چربی و پوست اضافی که روی اندام تناسلی و ران آویزان است برداشته می شود.

جراحی پرده اسکروتال

در افراد دارای پرده اسکروتال مقداری از پوست کیسه بیضه به ساقه آلت تناسلی می چسبد. پرده ها گاهی تا سر آلت تناسلی کشیده شده و در حین رابطه جنسی مشکلاتی ایجاد کرده و آلت تناسلی را کوتاه ‌تر نشان می ‌دهند.

جراحی کیسه بیضه برای تقسیم پرده ها و برداشتن پوست اضافی کیسه بیضه انجام می شود. این روش ظاهر ناحیه تناسلی را بهبود بخشیده، ناراحتی جنسی را کاهش داده و اعتماد به نفس فرد را بازمی گرداند.

جراحان باتجربه جراحی باب اسکروتوم را به عنوان یک روش جداگانه انجام می دهند.

می ‌توان این عمل را با بالا کشیدن اسکروتال نیز ترکیب کرد و با بالا کشیدن بیضه های آویزان و جوانسازی اندام تناسلی، پوست شل کیسه بیضه را از بین برد.

جراحی پرده پنوسکروتال

تکنیک های جراحی متفاوتی برای درمان پرده پنوسکروتال وجود دارد و این مشکل به کمک روش های مختلف درمان می شود.

روش هایی مانند Z-plasty و جراحی اتصال کیسه بیضه به آلت تناسلی در این دسته قرار می گیرند. مداخلات جراحی با توجه به وضعیت پرده پنوسکروتال انتخاب می شوند.

جراح تصمیم خواهد گرفت که کدام روش برای درمان این وضعیت مناسب تر است. تکنیک های جراحی معمولا بر بازسازی کیسه بیضه و ایجاد ظاهری طبیعی برای آلت تناسلی متمرکز هستند.

جراحی مناسب‌ برای هر فرد بر اساس آناتومی، میزان زائده پوستی و موقعیت پوست کیسه بیضه بر روی آلت تناسلی تعیین می ‌شود.

Z-plasty عمل رایجی است که در صورت وجود نداشتن مقدار کافی پوست انجام می شود. اما روش های دیگری همچون برداشتن و کاهش پوست کیسه بیضه، چرخاندن فلپ و موارد دیگر نیز بسته به نیازهای خاص بیمار انجام می شوند.

اگر بیمار با پرده پنوسکروتال درخواست ختنه کند، ترمیم همزمان با ختنه انجام می شود.

بسیاری از مردانی که قبل از ختنه پرده پنوسکروتال خفیف، متوسط ​​یا شدید دارند اما هیچ علائمی را تجربه نمی‌ کنند، بعد از ختنه دچار علائم می‌ شوند و اگر برداشتن پرده در زمان ختنه انجام نشود، فرد در آینده نیاز به ترمیم خواهد داشت.