چرا پس از در آوردن براکت ، به ریتینر یا تثبیت کننده ارتودنسی نیاز داریم؟ 

همه بیماران ارتودنسی بعد از پایان درمان و در آوردن براکت ارتودنسی، خوشحال و راضی خود را در آینه برانداز میکنند و از زیبایی لبخند خود لذت میبرند. اما متخصص ارتودنسی به شما خواهد گفت که این پایان درمان نیست و اگر میخواهید همیشه زیبایی لبخند خود و سلامت دهانتان را حفظ کنید، باید تا مدتی از وسیله ای به نام ریتینر یا تثبیت کننده ارتودنسی (نگهدارنده ارتودنسی) استفاده کنید. استفاده از این وسیله، برای جلوگیری از جا به جا شدن مجدد دندانها و نامرتب شدن مجدد آنهاست.

در بسیاری از مواقع باید تا مدت زمان مشخصی ریتینر را تمام وقت و پس از آن نیمه وقت یا شبانه استفاده کنید.

بیولوژی بدن هر فردی متفاوت است بنابراین نحوه حرکت کردن دندانها پس از براکت نیز در آنها متفاوت خواهد بود. بعضی ممکن است به قدری خوش شانس باشند که نیازی به ریتینر نداشته باشند و برخی دیگر ممکن است با عدم استفاده از ریتینر، شاهد نامرتب شدن دندانها و حرکت آنها باشند.

در بسیاری از موارد نمیتوان پیش بینی کرد حرکت دندانهای بیمار چگونه خواهد بود بنابراین برای اطمینان یافتن از حفظ دستاوردهای درمان ارتودنسی توصیه میشود از تثبیت کننده ارتودنسی بهره ببرید.

علت حرکت کردن دندانها پس از در آوردن براکت

دلیل این که دندانها پس از در آوردن براکت ممکن است حرکت کنند، خاصیت ارتجاعی بافتهای رشته ای اطراف دندانهاست. به خصوص اگر پیش از درمان، دندانهایتان خیلی بهم ریختگی و انحراف داشته است، این موضوع مشکل ساز تر میشود. دندانها هنگامی که با زور حرکت میکنند، بافتهای رشته ای متصل به آنها که از طرف دیگر به استخوان فک متصل است این حرکت را ممکن میسازند. بافتهای رشته ای قابلیت ارتجاعی دارند و در اثر فشار براکت، در جلوی دندان فشرده و در پشت آن، کشیده میشوند.

همچنین استخوان پیرامون دندان نیز در جلوی دندان (در جهت مسیر حرکت) تحت فشار قرار گرفته و حل میشود و در پشت دندان که فضای خالی ایجاد میشود، استخوان جدید ساخته میشود. اما این فرایند بازسازی و تغییر شکل استخوان نیاز به زمان دارد و به سرعت انجام نمیشود.

به همین علت ممکن است در طی درمان ارتودنسی احساس کنید دندانهایتان لق شده اند. استخوان چند ماه طول میکشد تا بازسازی و سخت شود بنابراین پس از در آوردن براکت هنوز دندان میتواند به عقب برگردد. از طرفی بافتهای رشته ای به واسطه قابلیت ارتجاعی خود، هنوز میتوانند دندان را عقب برگردانند و مدتی زمان لازم است تا در موقعیت جدید پایدار شوند.

یکی دیگر از دلایل حرکت کردن دندانها، تغییرات مداومی است که در بدن در حالت طبیعی به مرور زمان رخ میدهد. بدن ما با افزایش سن دائما در حال تغییر است و دهان نیز از این قاعده مستثنی نیست.

همان طور که پوست و رنگ مو و استخوان و همه ساختارهای دیگر بدنمان در حال تغییر هستند، شکل و فرم استخوانهای فک نیز تغییر میکند و این تغییرات قابل پیشگیری نیستند اما میتوان جلوی حرکت دندانها در طی این تغییرات را گرفت.

یک نظریه چنین میگوید که فک پایین به مرور زمان اندک اندک رشد میکند و با افزایش سن ما حتی در بزرگسالی نیز این رشد ادامه می یابد اما دندانها همگی به سمت جلوی دهان حرکت میکنند و این باعث بهم ریختگی و شلوغی آنها میشود.

نظریه دیگری میگوید عدم تعادل بین نیروهایی که از گونه، لبها و زبان وارد میشود میتواند در جهت خاصی دندانها را براند و منجر به حرکت آنها به سمت موقعیت نامطلوب شود.

همچنین عواملی که از ابتدا منجر به نامرتبی و کجی دندانها شده اند، ممکن است هنوز پابرجا باشند و باز هم باعث تغییر موقعیت دندانها شوند. ممکن است این عوامل مربوط به عادات فرد مانند دندان قروچه یا فشار دادن زبان به دندانهای جلویی باشند یا در اثر مشکلات اسکلتی صورت رخ دهند. در هر صورت اگر عامل اصلی برطرف نشود، دندانها را باز هم حرکت داده و نامرتب خواهد کرد.

معمولا ترکیبی از عوامل بالا منجر به حرکت دندانها پس از در آوردن براکت میشود.

عوامل حرکت دندانها هر چه که باشد، با کمک تثبیت کننده میتوانید جلوی تاثیر آنها بر دندانها را گرفته و زیبایی لبخند و نتایج زحماتی که در طی درمان ارتودنسی کشیده اید را حفظ نمایید.