اندوکاردیت عفونی و مصرف آنتی بیوتیک 

اندوکاردیت عفونی (IE) که به آن اندوکاردیت باکتریایی (BE) نیز گفته می شود، عفونت ناشی از باکتری است که وارد جریان خون شده و در غشا و دریچه قلب یا رگ خونی مستقر می شود. IE چندان بیماری معمولی نیست، اما افراد مبتلا به برخی بیماری های قلبی ریسک بیشتری برای ابتلا به آن دارند.

تشخیص اندوکاردیت عفونی

با انجام چند نمونه آزمایش خون، باکتری ها و قارچ های موجود در خون تشخیص داده می شود و تاثیر آنتی بیوتیک ها بر روی آنها را مورد بررسی قرار می گیرد. چرا که برخی از باکتری ها نسبت به برخی آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشند. به همین دلیل برای تعیین بهترین آنتی بیوتیک های درمانی اندوکاردیت عفونی، آزمایش خون لازم است.

اسکن اولتراسوند قلب و اکوکاردیوگرافی مفیدترین آزمایش ها برای تعیین اندوکاردیت عفونی می باشد. این آزمایش ها از امواج صوتی برای ایجاد تصویر قلبی استفاده می کنند تا آسیب هایی که به دریچه های قلب و دیگر اجزای قلب وارد شده را تعیین می کند.

اقدامات دندانپزشکی و اندوکاردیت عفونی

در گذشته، بیماران تقریباً با هر نوع نقص مادرزادی قلبی، یک ساعت قبل از اقدامات دندانپزشکی یا عمل دهان، گلو، دستگاه تناسلی، دستگاه گوارش یا مجاری ادراری نیاز به دریافت آنتی بیوتیک داشتند.

با این حال، در سال ۲۰۰۷ انجمن قلب آمریکا دستورالعمل های جدید و آسانی را وضع کرد. امروزه، آنتی بیوتیک های قبل از اقدامات دندانپزشکی فقط برای بیمارانی توصیه می شود که بیشترین خطر ابتلا به اندوکردیت عفونی را دارند. از قبیل افرادی که:

• دریچه قلب مصنوعی دارند یا کسانی که دریچه قلبشان را با مواد مصنوعی ترمیم کرده اند.
• سابقه اندوکاردیت دارند
• پیوند قلب با عملکرد غیر طبیعی دریچه قلب داشته اند
• برخی از نقایص مادرزادی قلب را دارند از جمله:

بیماری قلبی سیانوتیک (نقایص مادرزادی با سطح اکسیژن پایین تر از حد نرمال) که به طور کامل ترمیم نشده است، از جمله کودکانی که مجبور به جراحی شانت و مجرا شده اند.

نقص مادرزادی قلب که در شش ماه اول پس از عمل ترمیم با مواد پروتز یا دستگاه کاملاً برطرف شده است.

نارسایی مادرزادی قلبی با نقایص باقیمانده، مانند نشت مداوم یا جریان غیر عادی در قطعات واصل یا دستگاه مصنوعی ترمیمی

• افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند چون ایدز.

تغییرات کلیدی در بیماران با نارسایی قلب

آنتی بیوتیک های پیشگیرانه دیگر به جز این موارد برای سایر بیماری های مادرزادی قلب توصیه نمی شود.

علاوه بر این، مصرف آنتی بیوتیک فقط برای جلوگیری از اندوکاردیت برای بیمارانی که اقدامات جراحی مربوط به اندام تناسلی، ادرار یا دستگاه گوارش را دارند توصیه نمی شود.

اگر هنوز برای درمان دندانپزشکی یا جراحی دهان نیاز به درمان پیشگیری با آنتی بیوتیک دارید، ممکن است متخصص قلب شما خلاصه گزارشی از بیماری  به شما بدهد.

این خلاصه گزارش را به دندانپزشک، متخصص اطفال، پزشک خانواده یا سایر پزشکان نشان دهید.  پزشک معالج با توجه به این گزارش نوع آنتی بیوتیک و دوز مناسب به شما را تجویز می کند. برای کودکان با سن کمتر، مقدار مصرف آنتی بیوتیک بسته به وزن کودک متفاوت خواهد بود.

اگر شما (یا فرزندتان) به هر آنتی بیوتیک یا سایر داروها حساسیت دارید، همواره به دندانپزشک یا پزشک یادآوری کنید.

مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و مراجعه مرتب به های دندان و لثه که منجر به اندوکاردیت می شود جلوگیری می کند.