اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) 

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) یک شرایطی که بر رفتار افراد تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به ADHD ممکن است بیقرار به نظر برسند، ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشند و ممکن است بر اساس تکانه عمل کنند.

علائم ADHD معمولا در سنین پایین مشاهده می شود و ممکن است زمانی که شرایط کودک تغییر می کند، مانند شروع مدرسه، بیشتر قابل توجه باشد.

بیشتر موارد در کودکان زیر 12 سال تشخیص داده می شود، اما گاهی اوقات در دوران کودکی تشخیص داده می شود.

گاهی اوقات ADHD زمانی که فردی کودک بود تشخیص داده نمی شد و بعداً در بزرگسالی تشخیص داده می شود.

علائم ADHD معمولاً با افزایش سن بهبود می‌یابد، اما بسیاری از بزرگسالانی که در سنین جوانی به این بیماری مبتلا شده‌اند، همچنان مشکلاتی را تجربه می‌کنند.

افراد مبتلا به ADHD ممکن است مشکلات دیگری مانند اختلالات خواب و اضطراب نیز داشته باشند.

کمک گرفتن

بسیاری از کودکان مراحلی را پشت سر می گذارند که در آن بی قرار یا بی توجه هستند. این اغلب کاملاً طبیعی است و لزوماً به این معنی نیست که آنها ADHD دارند.

اما اگر فکر می کنید رفتار آنها ممکن است با اکثر کودکان هم سنشان متفاوت باشد، باید نگرانی های خود را با معلم فرزندتان، هماهنگ کننده نیازهای آموزشی ویژه مدرسه (SENCO) یا یک پزشک عمومی در میان بگذارید.

همچنین اگر بزرگسال هستید و فکر می‌کنید ممکن است ADHD داشته باشید، اما در دوران کودکی تشخیص داده نشده بود، با پزشک عمومی صحبت کنید.

چه چیزی باعث اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) می شود؟

علت دقیق ADHD ناشناخته است، اما نشان داده شده است که این بیماری در خانواده ها وجود دارد.

تحقیقات همچنین تعدادی از تفاوت های احتمالی را در مغز افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با افراد بدون این بیماری شناسایی کرده است.

عوامل دیگری که به عنوان نقش بالقوه در ADHD پیشنهاد می شوند عبارتند از:

• تولد نارس (قبل از هفته 37 بارداری)
• داشتن وزن کم هنگام تولد
• مصرف سیگار یا الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری

ADHD می تواند در افراد با هر توانایی فکری رخ دهد، اگرچه در افراد با مشکلات یادگیری شایع تر است.

چگونه اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) درمان می شود

برای کودکان مبتلا به ADHD، اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما در صورت لزوم می توان با حمایت آموزشی، مشاوره و حمایت مناسب از والدین و کودکان مبتلا، در کنار دارو، آن را مدیریت کرد.

برای بزرگسالان مبتلا به ADHD، دارو اغلب اولین درمان ارائه شده است، اگرچه درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) نیز ممکن است کمک کند.

زندگی با اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)

والدین کودکان مبتلا به ADHD

مراقبت از کودک مبتلا به ADHD می تواند چالش برانگیز باشد، اما مهم است که به یاد داشته باشید که آنها نمی توانند به رفتار خود کمک کنند.

برخی از فعالیت های روزانه ممکن است برای شما و فرزندتان دشوارتر باشد، از جمله:

• خوابیدن فرزندتان در شب
• آماده شدن به موقع برای مدرسه
• گوش دادن و اجرای دستورالعمل ها
• در حال سازماندهی شدن
• موقعیت های اجتماعی
• خرید کردن

بزرگسالان مبتلا به ADHD

بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است متوجه شوند که مشکلات زیر را دارند:

• سازمان و مدیریت زمان
• دستورالعمل های زیر
• تمرکز و تکمیل وظایف
• مقابله با استرس
• احساس بی قراری یا بی حوصلگی
• تکانشگری و ریسک پذیری

برخی از بزرگسالان نیز ممکن است مشکلاتی در روابط یا تعامل اجتماعی داشته باشند.